Galiba dünyadan haberdar olmayıp, cahil mutluluğuyla yaşamanın en iyisi olduğuna karar verip haberlerden uzak durmak gerek. Bugün, engelli kızına yıllarca karısının bilgisi dahilinde tecavüz eden, üstüne kızı defalarca hamile bırakıp bebekleri vahşice öldüren bir yaratıkla ilgili haberleri duyunca, görünce böyle bir karar almanın doğruluğunu düşündüm durdum. Dehşete düştüm, kanal değiştirmek dışında çare bulamadım.
O kızcağızın hayatının kumandası elinde olamadı. Hayata engellerle başlamışken, baba denemeyecek yaratık başka engeller koydu önüne. Anne denemeyecek yaratık da, bunlara göz yumdu. Belki evden atar, döver, söver korkusuyla. İnsanlığı değil kendi konforunu seçerek.
Bir yerlerde birilerinin başına gelen felaketleri bile takip etmek yorucuyken, bir de bunlara maruz kalanların olduğunu bilmek zor geldi. Kötülüklerin, haksızlıkların, adiliklerin fişi çekilmeden haber kaynaklarımın fişini çekmek tek çare geldi işte.
cezası... yok. işte sorun burda başlıyor zaten.. akıl hastası denip kurtarıyorlar, ama o akıl hastası toplumun diğer katmanlarında gayet uyumlu yaşamış yıllarca, ee? ben haberleri izlemeyi bıraktım kalem nasırı, sırf bu nedenle.. dünya berbat bir yer haline geldi, duysan sen de olumsuz oluyorsun, en iyisi duymamak mı nedir bilmiyorum işte... dediğin gibi, cahillik mutluluk.
YanıtlaSilO kadar paradoksal ki, izlemeyince dünyadan bir haber olup tehlikelerden habersiz olmak da var. Bir yandan da, olumsuz haberler yüzünden kafayı sıyırmak. Düşünmek ne büyük yük bazen!
Sil