Dün, anneannem tam 84 yaşında oldu. Birlikte nice yıllara da, 70 yaşına girdiği gün tesadüfen bizdeydi ve ona sürpriz bir doğum günü kutlaması hazırlamıştık.O zamanlar, yaş itibariyle de olsa gerek 70'i bize çok uzak ve büyük görüp "Daha kaç yıl yaşayacak ki!" endişesi taşıdığımızı hatırlıyorum. Şu anda, annem- babam o yaşa yaklaşmış durumdayken bana 70 yaş hiç de yaşlı gelmiyor.
Zamanın, bizim içinde bulunduğumuz gelişim dönemi ile ne kadar da paralel bir görecelik içinde olduğunu bir kez daha anlamış bulunuyorum. Ergenlerle ve gençlerle çalışırken neredeyse her gün tecrübe edilen bir durum bu. 16 yaşındaki bir öğrencimiz 2 yıl sonra gireceği üniversite sınavı ile ilgili konuşurken "Oooo 18 çok yaşlı, o yaşta insanın sınava girecek hali kalmaz." demişti bir keresinde:) Çoğu kişinin geriye dönüp o yaşta olmak istediği yaşı yaşlı buluyordu.
Kıssadan hisse, sayılarla dolu bu yazının özeti Vasfiye Teyze gibi ifade edersek "Zaman, görecelidir. Yeter ki bakmasını bil!"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder