ÇOCUKLAR GÜLSÜN/ÖLSÜN DİYE

Pek sevimli ve sempatik bulamadığım Gülben Ergen'in ömrü hayatında yaptığı/ yapacağı en hayırlı şey, ülkenin her bir yanına anaokulları yapılmasına öncülük. Kampanyanın adı da, amacına hizmet eder durumda: Çocuklar Gülsün Diye. Özellikle kırsal ve imkanları kısıtlı yerlere yapılıyor okullar. Bu şekilde, eğitimin ilk basamağına da ulaşma imkanı tanınıyor. 

Yukarıdaki girizgahı basın bülteni niyetine yazmadım. Ben bu işi yapmaya başladığımdan, özellikle de bu okula geldiğimden beri çocukların gülmelerinden çok ölmelerine şahit olmuş durumdayım. En son, geçen haftaki trafik kazasından bahsetmiştim. Bu yılın başından beri kaza, hastalık (kanser dahil), ölüm haberleri alıp duruyoruz liseli çocuklardan. Onlar, çocuk olmadıklarının savaşını verirken yaşam savaşında bir yerlere takılıp düşüveriyorlar. Bugün, bir de bizimkilerle yaşıt Berkin Elvan'ın ölümünü duyunca,  sebebin acımasızlığını bilince ve üstelik ölüme yapılan "O da oralarda dolaşmasaymış." yorumlarından haberdar olunca ne dense boş, ne yazılsa anlamsız!

ÇOCUKLAR GÜLSÜN/ÖLSÜN DİYE

Pek sevimli ve sempatik bulamadığım Gülben Ergen'in ömrü hayatında yaptığı/ yapacağı en hayırlı şey, ülkenin her bir yanına anaokulları yapılmasına öncülük. Kampanyanın adı da, amacına hizmet eder durumda: Çocuklar Gülsün Diye. Özellikle kırsal ve imkanları kısıtlı yerlere yapılıyor okullar. Bu şekilde, eğitimin ilk basamağına da ulaşma imkanı tanınıyor. 

Yukarıdaki girizgahı basın bülteni niyetine yazmadım. Ben bu işi yapmaya başladığımdan, özellikle de bu okula geldiğimden beri çocukların gülmelerinden çok ölmelerine şahit olmuş durumdayım. En son, geçen haftaki trafik kazasından bahsetmiştim. Bu yılın başından beri kaza, hastalık (kanser dahil), ölüm haberleri alıp duruyoruz liseli çocuklardan. Onlar, çocuk olmadıklarının savaşını verirken yaşam savaşında bir yerlere takılıp düşüveriyorlar. Bugün, bir de bizimkilerle yaşıt Berkin Elvan'ın ölümünü duyunca,  sebebin acımasızlığını bilince ve üstelik ölüme yapılan "O da oralarda dolaşmasaymış." yorumlarından haberdar olunca ne dense boş, ne yazılsa anlamsız!

ÇOK MUTLU OL 1987 KAR TATİLİNDEKİ ÇOCUK GİBİ

Her okul dönüşünde heyecanla kontrol ederdik gelip gelmediğini. Giysilerini denerdik, cinsiyetini bilmezdik ama sen de bizden ol isterdik. Bir de bizim gibi 8’inde doğ diye beklemiştik. Hep yaptığın gibi aklına estiği gibi geldin karla kaplı 10 Mart’ta. Sabah kalktığımızda sürpriz yumurta misali evdeydin. “Anneme bir şey olsaydı daha çok üzülürdüm, seni daha tanımıyorum” diye önce annemi öptüm, sonra seni. Hayatımızın sonraki yıllarında önceliğimiz değişti. Herkesin ilk düşündüğü ve taviz verdiği kişiydin. Değişmeyen şeyler de oldu tabii ki, ışıl ışıl bakan gözlerin, cıvıl cıvıl (!) sesin, taleplerin, disiplinin ve sosyal kelebekliğin.

Bir de doğduğun günkü gibi kar bekleniyor bu 10 Mart’ta da. 27 yıl sonra. Hep birlikte nice yıllara. Şarkıda söylendiği gibi “ Çok mutlu ol 1987 kar tatilindeki çocuk gibi.” O gün bizim olduğumuz gibi.

Her yıl olduğu gibi bir mani döşerim yine ama önce şiire yeltenip düzyazıya dönmek gelid içimden bu kez. 

ÇOK MUTLU OL 1987 KAR TATİLİNDEKİ ÇOCUK GİBİ

Her okul dönüşünde heyecanla kontrol ederdik gelip gelmediğini. Giysilerini denerdik, cinsiyetini bilmezdik ama sen de bizden ol isterdik. Bir de bizim gibi 8’inde doğ diye beklemiştik. Hep yaptığın gibi aklına estiği gibi geldin karla kaplı 10 Mart’ta. Sabah kalktığımızda sürpriz yumurta misali evdeydin. “Anneme bir şey olsaydı daha çok üzülürdüm, seni daha tanımıyorum” diye önce annemi öptüm, sonra seni. Hayatımızın sonraki yıllarında önceliğimiz değişti. Herkesin ilk düşündüğü ve taviz verdiği kişiydin. Değişmeyen şeyler de oldu tabii ki, ışıl ışıl bakan gözlerin, cıvıl cıvıl (!) sesin, taleplerin, disiplinin ve sosyal kelebekliğin.

Bir de doğduğun günkü gibi kar bekleniyor bu 10 Mart’ta da. 27 yıl sonra. Hep birlikte nice yıllara. Şarkıda söylendiği gibi “ Çok mutlu ol 1987 kar tatilindeki çocuk gibi.” O gün bizim olduğumuz gibi.

Her yıl olduğu gibi bir mani döşerim yine ama önce şiire yeltenip düzyazıya dönmek gelid içimden bu kez. 

KADIN OLMAK ÜZERİNE

Bu dünyaya kadın olarak gelip de, cinsiyetine lanet etmeden, "İyi ki kadın olarak doğmuşum." diyerek yaşamayı sürdürebilmeyi büyük bir şans olarak görürüm. Farklı bir yerde, özellikle farklı bir aile içinde dünyaya gelmiş olsak yaşam güzergahımız çok farklı olabilirdi. Ailemiz dışında, akrabalar, aile dostları, komşular bile farklı olsaydı her şey çok daha farklı olabilirdi. Düzgün bir ailede dünyaya gelse bile, pek çok insan sırf kadın olduğu için özellikle fiziksel zarar görebiliyor bu dünyada. 

Bugün anlamlı bir gün çünkü sahip olduklarımızı görüp bunlara sahip olamayanları da yok saymama günü. Daha farklı koşullara sahip doğup engeller yüzünden şansını kıramayanları da hatırlama günü benim için. Ve tabii, kız çocuk/torun sahibi oldukları için hep memnun olduklarını bize söylemekten, hissettirmekten ve yaşatmaktan çekinmeyen anne-babama ve akrabalarımın tümüne minnet duyma günü. Sadece insan olmanın, kadın ya da erkek olmaktan daha değerli ve önemli olduğunu öğrettikleri, söz söyleme ve karar verme hakkımızı (kız kardeş ve kuzenler için de!) elimizden almadıkları, erkek torunlardan çok bizleri üniversite mezunu ve meslek sahibi yapma gayretleri, erkek olmanın üstün ırk olmak anlamına gelmediğini öğrettikleri ve benimsedikleri için bu minnet. İyi ki varsınız:)

Not: Benimle aynı fikirde olanlar da var. Bakınız: Ayşe Arman

KADIN OLMAK ÜZERİNE

Bu dünyaya kadın olarak gelip de, cinsiyetine lanet etmeden, "İyi ki kadın olarak doğmuşum." diyerek yaşamayı sürdürebilmeyi büyük bir şans olarak görürüm. Farklı bir yerde, özellikle farklı bir aile içinde dünyaya gelmiş olsak yaşam güzergahımız çok farklı olabilirdi. Ailemiz dışında, akrabalar, aile dostları, komşular bile farklı olsaydı her şey çok daha farklı olabilirdi. Düzgün bir ailede dünyaya gelse bile, pek çok insan sırf kadın olduğu için özellikle fiziksel zarar görebiliyor bu dünyada. 

Bugün anlamlı bir gün çünkü sahip olduklarımızı görüp bunlara sahip olamayanları da yok saymama günü. Daha farklı koşullara sahip doğup engeller yüzünden şansını kıramayanları da hatırlama günü benim için. Ve tabii, kız çocuk/torun sahibi oldukları için hep memnun olduklarını bize söylemekten, hissettirmekten ve yaşatmaktan çekinmeyen anne-babama ve akrabalarımın tümüne minnet duyma günü. Sadece insan olmanın, kadın ya da erkek olmaktan daha değerli ve önemli olduğunu öğrettikleri, söz söyleme ve karar verme hakkımızı (kız kardeş ve kuzenler için de!) elimizden almadıkları, erkek torunlardan çok bizleri üniversite mezunu ve meslek sahibi yapma gayretleri, erkek olmanın üstün ırk olmak anlamına gelmediğini öğrettikleri ve benimsedikleri için bu minnet. İyi ki varsınız:)

Not: Benimle aynı fikirde olanlar da var. Bakınız: Ayşe Arman

DOĞUM VE ÖLÜM GÜNÜ: ŞOV DEVAM ETMELİ Mİ?

Son birkaç gündür 6 Mart aklıma takılı durumdaydı. 4 yıl önce lösemiden 3 hafta içinde kaybettiğimiz teyzemin doğum günü bugün. "Anneannemin ruh hali nasıldır?" sorusu kafamda dolandı durdu. Cevabını bildiğim soruyu sormaya gerek yoktu zaten!

Ben doğum günü- ölüm günü falan düşünürken sabah okulun ilk saatlerinde, okulu kırıp arkadaşlarıyla dışarıda buluşan bir öğrencimizin trafik kazasında ölüm haberini aldık. Her an olayla ilgili yeni bir gelişme alıp öğrencilerin sorularına cevap vermeye, fenalık geçiren öğrencileri teskin etmeye, bu arada sınıfları boş bırakmamaya çabalamak, onları ailelerine teslim etmeden/ailelerin onayını almadan okulda tutmaya çalışmak, ailenin yanına gidecek/ cenazeye katılacak grupları toparlamak hepimizi yıprattı. Üstüne annem, tanımadığım aile yakınlarından bir ölüm haberi daha verdi.

Tiyatrocuların, şarkıcıların kendi aile fertlerinden birini kaybetseler de "Şov devam etmeli." anlayışıyla sahneye nasıl çıkabildiklerini sorguladım ciddi ciddi çünkü tanımadığım 2 kişinin ölümü bile fazla yordu beni. 

DOĞUM VE ÖLÜM GÜNÜ: ŞOV DEVAM ETMELİ Mİ?

Son birkaç gündür 6 Mart aklıma takılı durumdaydı. 4 yıl önce lösemiden 3 hafta içinde kaybettiğimiz teyzemin doğum günü bugün. "Anneannemin ruh hali nasıldır?" sorusu kafamda dolandı durdu. Cevabını bildiğim soruyu sormaya gerek yoktu zaten!

Ben doğum günü- ölüm günü falan düşünürken sabah okulun ilk saatlerinde, okulu kırıp arkadaşlarıyla dışarıda buluşan bir öğrencimizin trafik kazasında ölüm haberini aldık. Her an olayla ilgili yeni bir gelişme alıp öğrencilerin sorularına cevap vermeye, fenalık geçiren öğrencileri teskin etmeye, bu arada sınıfları boş bırakmamaya çabalamak, onları ailelerine teslim etmeden/ailelerin onayını almadan okulda tutmaya çalışmak, ailenin yanına gidecek/ cenazeye katılacak grupları toparlamak hepimizi yıprattı. Üstüne annem, tanımadığım aile yakınlarından bir ölüm haberi daha verdi.

Tiyatrocuların, şarkıcıların kendi aile fertlerinden birini kaybetseler de "Şov devam etmeli." anlayışıyla sahneye nasıl çıkabildiklerini sorguladım ciddi ciddi çünkü tanımadığım 2 kişinin ölümü bile fazla yordu beni. 

KIŞI KIŞKIŞLAMAK

Bugün resmi olarak kışın son günü:) Kalın kalın giyinmeyi,  özellikle renk renk balıkçı kazaklara bürünmeyi, rahatlık timsali kışlık bot ve çizmeleri ayaklarıma geçirmeyi, kışlık alışveriş yapmayı yaza özgü giyinme ve alışveriş detaylarından çok sevmişimdir hayatım boyunca. Bir de kışın doğup "kış çocuğu" olunca, kışı kayırırmışım gibi gelirdi. Öyle değilmiş. Son yıllarda fark ettim ki, ben kışın bitebilme ihtimalini seviyorum. Buralara bu yıl biraz yağmur, bir- iki gün de kar yağdı, kuraklık ihtimalini düşünmek haricinde içimde kelebekler kanat çırptı güzel havaları görünce. Hasta da olsam, keyifsiz de o gün hava güzelse dışarı çıkmak, temiz hava almak keyfimi yerine getirdi, oksijen ve güneşin iyileştirici etkisini hissettim. Güzel havalarla ortaya çıkmaya başlayan bitkiler, ortalarda daha çok görünmeye başlayan hayvanlar da aynı neşeyi paylaşır gibiler. 

Güneşin kavurucu ışıklarını, tertemiz başladığınız güne terleyerek devam etme ihtimalinin hep çok olduğu yaza bayılmıyorum ama yazın habercisi baharı dört gözle bekliyorum her yıl. İşte bu yüzden, 28 Şubat (4 yılda bir yıllarda 29) güzel günlerin habercisi. Daha çok ders çalışasım bile geliyor böyle günlerde daha ne olsun:)

KIŞI KIŞKIŞLAMAK

Bugün resmi olarak kışın son günü:) Kalın kalın giyinmeyi,  özellikle renk renk balıkçı kazaklara bürünmeyi, rahatlık timsali kışlık bot ve çizmeleri ayaklarıma geçirmeyi, kışlık alışveriş yapmayı yaza özgü giyinme ve alışveriş detaylarından çok sevmişimdir hayatım boyunca. Bir de kışın doğup "kış çocuğu" olunca, kışı kayırırmışım gibi gelirdi. Öyle değilmiş. Son yıllarda fark ettim ki, ben kışın bitebilme ihtimalini seviyorum. Buralara bu yıl biraz yağmur, bir- iki gün de kar yağdı, kuraklık ihtimalini düşünmek haricinde içimde kelebekler kanat çırptı güzel havaları görünce. Hasta da olsam, keyifsiz de o gün hava güzelse dışarı çıkmak, temiz hava almak keyfimi yerine getirdi, oksijen ve güneşin iyileştirici etkisini hissettim. Güzel havalarla ortaya çıkmaya başlayan bitkiler, ortalarda daha çok görünmeye başlayan hayvanlar da aynı neşeyi paylaşır gibiler. 

Güneşin kavurucu ışıklarını, tertemiz başladığınız güne terleyerek devam etme ihtimalinin hep çok olduğu yaza bayılmıyorum ama yazın habercisi baharı dört gözle bekliyorum her yıl. İşte bu yüzden, 28 Şubat (4 yılda bir yıllarda 29) güzel günlerin habercisi. Daha çok ders çalışasım bile geliyor böyle günlerde daha ne olsun:)