Blogu açalı 3 yıl olmuş bugün. Ne zamandır bir şeyler yazmak niyetiyle açıp vazgeçtiğim, diğer blog yazılarını okumayı bile zaman zaman es geçtiğim günler geçirmişim. Yazmasam bile okumaktan vazgeçmezdim buraları. Belli bir nedeni de yok, genel bir rehavet havası hakim ruhumda.
Dün birden niye yazıyorum ki, kime ne ne yaşadığından, ne düşünüp ne hissettiğinden fikri doğdu içime.
Başladığın gün bitir kafası bir nevi. Sonra, yarım bırakmama saplantısı mı, huyu mu desem o galip geldi. Eskiden olduğu kadar katı ve net olmasam da, yarım bırakamamalarım.baskın çıktı. Ağır aksak da olsa yola devam yani!
Ben her zaman kendim icin yazdim.
YanıtlaSilSen de boyle devam et.
Zaten diş motivasyonla olacak iş değil yazma işi bence.
YanıtlaSilAslında en güzeli sadece kendin için yazıyor olmak.. J haklı.
YanıtlaSilAslında J.ye de yazdığım gibi kendim için yazıyorum ama sanırım sende de kime ne benim çocuklarımdan, sağlık sorunlarımdan durumu gibi zaman zaman bi soru kurcalıyor kafamı.
SilBu alemde ister istemez beklenti içine giriyor insan şahsen bu durumu hiç sevmiyorum aklımın buralarda kalması burası ile meşgul olması beni kimi zaman ciddi anlamda rahatsız ediyor ve evet kendiniz olun kendiniz için yazın ama faydası olacak olan şeyleri.
YanıtlaSilBlog yazarlığının başkasının faydasını gözetmesi konusunda hemfikir değilim. Fayda, çok göreceli çünkü. Mesela, makyaj malzemeleri tanıtan bir blog yazarı kimilerine göre faydalıdır benimse uzak durduğum bir yazar tipi. O yüzden, yazmak olsa olsa kendimize fayda sağlar bu mecrada.
Sil