Ya ne manyak bir dünya oldu içinde yaşadığımız elips! Sanki Teksas'ta yaşıyoruz cümbür cemaat. Bugün okulda öğretmen arkadaşlar anlattı (Ben, son bir haftadır raporluydum ve ailemin yanındaydım). Bir öğrencimiz, durakta yengesini karşılamak için beklerken bıçaklanmış, hem de "Hapse girnem lazım!" diyen biri tarafından! Şimdi yoğun bakımdaymış çocuk.
Anlık yaşıyoruz sanki ve bir hasta ruh, herşeyi bir anda değiştirebiliyor. Yazmayayım bunları diyorum, güzel konulardan bahsetmek istiyorum ama imkan vermiyor gündem. Böyle fotosuz, tatsız tuzsuz yazmak düşüyor payıma:(
:( Yorum yapamadım ya.. Diyecek birşeyim yok diyorum daha beteri oluyor.. Daha ne kadar batacağız, dibi ayaklarımızla itip de yükselmeye başlamadan önce....?
YanıtlaSilKendi hayatımızın merkezinde değil diye şükredemiyoruz bile! Etkilenmemek, teğet geçmek mümkün değil.
Sil