Uzun bir zamandır harıl harıl madde yazmakla uğraştığım ölçek, son halini alıp Google Drive'da afili bir formata da yerleştirilip bilimin hizmetine sunulmaya hazır halde son 2 haftadır. Bir sürü e-posta adresine özenle, sabırla, sistem arızalarına dirençle, kafayı yiyen bilgisayarıma tahammülle (Murphy!) gönderdiğim yüzlerce mesajdan cevap gelmesini bekler vaziyetteyim o gün bugündür.
Birilerine bağlı olmayı severim de, olay bağımlılık olunca tahammül sınırlarım zorlanıveriyor. Arkadaşlarım, hocalar falan da nazlarının geçtiklerine gönderiyor ölçeği ama olay bilime hizmet olunca, yetişkin bireylerde "Bu çok uzun", "20 dakikadan fazla sürer." gibi yakınmalar duyuyoruz. Bir de, bir ölçeği doldurmayı üşenen insanların karşılarında onlara danışmaya gelmiş danışanlarına empati, koşulsuz kabul, saygı ile yaklaşması gereken psikolojik danışmanlar olması da ironik, trajikomik, sinir bozucu, tahammül fersah...
Sözün özü, her gün heyecanla bilgisayar karşısına geçip kaç kişinin ölçeği doldurduğuna bakmakta, asker yolu bekleyenler misali sabır timsali bir kişi olmaya cebelleşmekte, bu ülkede bilimsel yayınların sayısının niye az olduğunu bir kez daha anlamakta, psikolojik danışmanların araştırmalara yanıt vermekte cimri olduğunu söyleyen hocalarımın kulaklarını çınlatmakta, şu ölçeği analize sokma sürecini iple çekmekteyim sevgili günlük ve sayın okuyucular...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder