Ülkedeki neredeyse her okul gihi bizim okul da Birleşmiş Milletler gibi! Afgan, Suriyeli,Özbek, Iraklı mülteciler, dönem başı ya da sonu demeden, anaokulundan ortaokula dizi dizi, akın akın geliyorlar,geldiler. Gelmeye de devam edecekler!
Makro düzeyde, ülkeye ve dünyaya bedelleri tartışıladursun, mikro evrenimizde yani okulda,mahallede, şehirde ödeniyor tüm bedeller. Giysisinden kırtasiye ihtiyacına,yemeğinden etkinlik biletlerine tüm ihtiyaçları sınıftaki diğer veliler, öğretmenler, kantin tarafınfan üstleniliyor. Hatta kitapçıların örnek kitapları bile maddi durunu daha kötü bir TC vatandaşı çocuk varsa bile misafire ayrılıyor tüm pay. Şaşaalı doğum günü partileri kutlayan bir mülteci, kitaba para vermeyi zarar görüyor çoğunlukla!
Tüm ayrıcalıklara rağmen ailelerini mutlu etmek de zor!
Sınıf içi, kız ve erkek yan yana oturmasından doğan baş ağrıları yaşanıyor, öğretmeni bu yüzden şikayet etmeler,vs. Aldıkları dil kursuna rağmen, o dili bilmeyen öğretmenlerle ısrarla kendi dillerinde anlaşmaya çalışmaları da cabası! Kültüre duyarlılık tamam da, bizim kültürün de dinamikleri, sınıf düzeni de var bir yandan. Misafirin evin düzenine uyması değil düzeni bozması bir nevi yapılan.
Tüm bu hengamenin ortasında, en masumu çocuklar tabii! Yeni bir dile, alfabeye, arkadaşlara, oyunlara alışmaya çalışmak ilk onların derdi oluyor. En çok onlar örselense de, doğaları gereği en çok onlar uyum sağlıyor ortama. Okul birinciliğine oynuyor Iraklı bir öğrencim mesela.
Bana bu yazıyı yazdıran, haftasonu bazı velilerimizin gemiyle Yunanistan'a kaçması oldu. Kendilerince daha medeni ve refah bir yerlere kaçtılar belki ama buradaki gibi kucaklar mı onları Komşu? Hiç sanmıyorum. Giderken, yeni bir dil, alfabe falan da düşündüklerini sanmam. Buradaki gibi ekmek elden su gölden yaşayıp, üstüne AB pasaportu almak da zor! Yetişkinler, evden çıkmadan, dil öğrenmeden, sadece kendi sosyal çevresiyle bir dünya kuracak belki yardım alabilirse. Çocuklarsa gerçek dünyanın içine gümmmm diye düşecek yine!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder