Son bir haftadır, rüyalarımda kaybettiğim yakınlarımı görüyorum. Anneannem ve dedem birlikte, teyzem onlardan ayrı girdi rüyama. Rüyalarımın ortak yanı, rüyamda canlı olmalarına rağmen rüyanın bir kısmında yaşamıyor olduklarını bilmemdi.
Kuzenimin ölmüş olduğunu gördüm mesela teyzemli rüyada, bir yandan da " 7 yıl önce ölmemiş olsaydı, evlat acısı yaşayacaktı." dediğimi. Öbür rüyam daha muğlak ama onda da, kızgın haldeki anneannemle ilgili zaten yaşarken de sinirli olduğunu geçirdim içimden rüya boyunca. Dedem yine sessiz sakindi. (Bizim ailenin kadınları, anneannem gibi genelde, baskın, asabi, bu yüzden kalp kırıp bolca vicdan yapan, her biri kendisi çok mülayimmiş gibi ötekini anneannemin Arnavut damarına çekmeyle eleştiren:)
Bilinçaltı karmaşık bir mekanizma vesselam. Bu aralar, Minnoş 5 yaşına bakmadan ölümden bahseder oldu, bir şey istediği gibi olmayınca "Ben öleyim o zaman!" demeler, sürekli anneannemi hatirlayıp özleme durumu, yaşlılık ve hastalık=ölüm şeması, bizim yaşlı olup olmadığımızı teyit etme ihtiyacı, bir keresinde de " Ben sizden önce öleceğim, biliyorum." deyip yüreğimize indirmesi... (Evde çocuğun yanında ölümden bahsetmesek de, anneannemden sonra hassas bu konuda. Sadece sorularına makul yanıtlar vermeye çalışsak da sevdiği birini kaybetme korkusu yaşıyor çocukcağız!)
İşte bunların tümü birikmiş içimde! 22 yıldır dedemi ikinci görüşüm rüyamda yani kaybettiklerimle ilgili çok rüya görmemiştim şimdiye dek. Aynı haftaya denk gelince bir garip oldum. Uzun bir süre sadece rüyalarda kalsın ölüm, sizin için de!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder