İstanbul'da yaşarken evime giren hırsız girmişti. Tüm ısrarlarıma rağmen tahta kapıyı çelik kapıyla değiştirmeyen ev sahibi, apartman kapısını hep açık bırakan komşu bozuntuları, o gün dolmuşa kadar takıp ettiğini fark ettiğim adam ve acar (!) emniyet güçleri! Aradan tam dokuz yıl geçti ve hiçbirinizi unutmadım, unutamadım!
Aslında elim uzun zaman sonra değmişken Jardzy'nin mimine geç de olsa cevap yazacaktım ama anılar tırmaladı beynimi. Borcum olsun bu sefer.
Bu unutamadıklarımızın acısı ileride çıkıyor. Her biri takıntı olarak geri dönüyor. Benim de fena bir hırsız anım ve dolayısıyla korkum var.
YanıtlaSilBende kirku değil öfke bıraktı. Az beddua eden ama nokia atışı yapan bir tipim, bekliyorum:)
Sil