Bugün itibariyle üç yıldır teyzeyim ve son üç yıldır "Minnoş şu kadar olduğunda, yaşarsam şu yaşta olacağım." cümleleri kuruyorum:)
Uzun yaşamak yerine istediğim gibi yaşamak anlamlı gelmiştir hep. O hayatımıza girdi gireli daha ileri gelecek zaman hayalleri kurduğumu fark ettim. Bir çocuk büyüdükçe, yetişkinler de dönüşüyormuş, bunu anladım.
Kızım ilk doğduğunda eşim "kendine iyi bakarsa 2100'ü görebilir belki de" demişti, ne kadar inanılmaz değil mi, bizim olmayacağımız kesin olan bir dünyanın hayali..
YanıtlaSilDün almanca sınıfımda "kaç yaşınıza kadar yaşamayı planlıyorsunuz?" diye sordu öğretmen, içlerinde bir tek ben 80 ama sağlıklı dedim, herkes beni çok minimalist buldu :D 80 insanlar için çok gençmiş, ben de düşününce, ananem 87 yaşındayken "yaşlandığımda şöyle yapacağım, böyle yapacağım" gibi cümleler kurar beni güldürürdü ama demek ki 80 gerçekten yaşlı değil.. Yaşlı ne o zaman.. Tuhaf.
Gerçekten başkasına muhtaç olmadan, sevdiklerimiz hayattayken gelinse o 80e genç kabul edilebilir belki. O mümkünse 80 de güzel:)
Sil