Koronayı bu kadar dibimde hissetmemiştim diyeceğim ama yok! Aklıma 5 Aralık 2020'de, biz babamı enfeksiyon doktoru var diye yol tepip uzak bir hastaneye götürmüşken, babamın uçan kuşla selamı sabahı esirgemeyen kişiliği sayesinde, maskesiz bir adamla muhabbeti geldi. Adam, ağzının dibine kadar eğilip sohbet ederken uyarınız nafile oldu. Sonra, adamın reçetesini yanlışlıkla bize verdiler o gidince: Nur topu gibi pozitif ! Bir şey olmadı o gün ama nasıl oldu bilmiyorum.
Geçen hafta da, yine zümre toplantısı vardı, okuldan aç çıkacaklarını söyledi 3 arkadaş, 4 kişi aynı arabayla normalde toplu taşıma ile 2 araç olan başka bir okula gidecektik. Neyse, toplantı öncesi yemek yeme faslı. Ertesi gün, gruptan biri sesinin kısıldığını, test yaptırdığını haber verdi. Sonuç: Pozitif. Bizde bir şey yok şükür.
Evde ortak alanlarda maske biri yanıma gelince maske derken fena oldum. Bir de, başka öğretmen yokmuş gibi beni bu okulla birlikte başka okula görevlendirmisler, kimsenin adı verilmemiş idareler tarafından, bizimkiler sazan. Yonetmelik, en az hizmet puanı olan görevlendirilir diyor, kimsenin kanun nizam taktığı yok. 2 araç bir sürü insanla temas ve hastane için boş mesai saatinin kalmaması da bonus eziyet. Babamın durumunu ciddiye aldılar. Kanser bir işe yaradıysa buna yaradı. İptali için yok onunla konuş, yok dilekçe yaz, gerginlikten midem gitti, üstüne maske de astımı zorladı, anladım ki haksızlığa dayanmıyor. Bu diyarlarda, dayın yoksa mağdursun da mağdursun 😞
Kendime de kızdım, baş edemedim kaygıyla, babamı da gerdim diye. Evrak gelene kadar da, hala son anda bir aksilik çıkacak endişesi. Adaletsizlik ne güvensiz yapmış bizi!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder