Dünyada ilk ve tek Çocuk Bayramı'na sahip ülkenin çocukları olarak içimizdeki çocuğu tüm olumsuzluklara rağmen kaybetmemeyi diliyorum bugün. O yüzden, sevdiklerime de bu yönde dileklerde bulunup o çocuğun hep oyun oynamayı sevmesini de ekledim dileklerime.
Stadyumda, okulda falan gösteri izlemeyip yan gelip yatma bayramı yaparken (Sözde tez yazacaktım!), bir yandan da ekrana takıldı gözüm. Televizyonda, yüzünde bir ton makyajla büyüklerinin takılarını takıp takıştırıp yaşından büyük görünen çocuk sunucular da gördüm (Sunucu teyzesi, mikrofonunu paylaşmıştı başbakanın koltuğu misali!), büyük adamlara özenip ağır ağır laflar etmeye çalışan minikleri de. Erkenden büyümeye pek hevesli, kocaman laflar etmeseler adam yerine konmayacaklarından endişeli! Büyüdüklerinde, içlerindeki çocuğu bari yok etmeseler diye iç geçirdim. Sonra da, hem sadece teşekkür etmekle yetindiğim Ceren'in Günlüğü'nün mimine bir cevap vermek, hem de yazılarından onun gibi içlerindeki çocuğu koruduklarına inandığım yazarlarla da bu günü kutlamak istedim. İyi haberler bulmayı bekleyemeyecek kadar sabırlı olamayan bu çocuk, kendini bildi bileli bugünü de zoraki, ayakta dikildiğimiz törenler hariç iyi haber sayar zaten.
Öğrenen Anne (x2 oldu).
Çok teşekkür ederim, çok mutlu oldum beğendiğinize sevgiler <3
YanıtlaSilGecikmeli de olsa, rica ederim. Ben teşekkür ederim.
YanıtlaSilÖğrenen anne mimden anlamıyormuş, çok teşekkür ediyor hatırlandığı için iletmemi istedi :)) İçimizdeki çocuk harika bir mim, hele rengarenk balonlarla da desteklenince.. Sevgiler!
YanıtlaSilKalem Nasırı da anlamıyor ama mimlendi ya bir kere, gereğini yerine getirmeli illa:) Benden de kendisine sevgiler, zahmet olmayacaksa iletirseniz sevinirim:)
YanıtlaSil