Büyüyünce cimnastikçi olup 1. olacakmış. Hırsını kendisiyle yarışa, azme evriltmek için "Sen şu alanda, X şunda, Y şunda başarılı olabilir. Hepsinde kupa alamayabiliriz." gibi telkinlerde bulunuyoruz her seferinde çünkü "Ben hep birinci olmak isterim." gibi rekabetçi söylemleri var. Tamam devir rekabet devri ama farkındaysak Çoklu Zeka Kuramı diye de birşey var, Afrikalı atletlerin genetik miras kaslı bacakları gibi avantajlı durumlar da. O yüzden rekabeti centilmence yarışmaya çevirmek, her faaliyeti yarışa çevirmemek, merak duygusunu sürdürerek kendimizi keşfetmeye devam etmek de gerek sanki.
11 Nisan 2017 Salı
DÜZENEKTEN ÇOKLU ZEKAYA BEYİN FIRTINASI
Belki denk gelmişsinizdir Survivor misali bir düzenekte oradan oraya atlayan minik kıza. İşte o düzenek bizim Minnoş için de ilham kaynağı oldu.
İzletmiştim videoyu, gaza geldi, minderlerden (daha önce de bahsettiğim İder Mobilya maceramızdan sonra bizde bol minder:), sehpadan, çekyat ve puftan kurduğumuz düzenekte oradan oraya zıpladı. Biraz elinden tutturarak biraz kendi gayretiyle parkuru tamamladı :)
Büyüyünce cimnastikçi olup 1. olacakmış. Hırsını kendisiyle yarışa, azme evriltmek için "Sen şu alanda, X şunda, Y şunda başarılı olabilir. Hepsinde kupa alamayabiliriz." gibi telkinlerde bulunuyoruz her seferinde çünkü "Ben hep birinci olmak isterim." gibi rekabetçi söylemleri var. Tamam devir rekabet devri ama farkındaysak Çoklu Zeka Kuramı diye de birşey var, Afrikalı atletlerin genetik miras kaslı bacakları gibi avantajlı durumlar da. O yüzden rekabeti centilmence yarışmaya çevirmek, her faaliyeti yarışa çevirmemek, merak duygusunu sürdürerek kendimizi keşfetmeye devam etmek de gerek sanki.
Büyüyünce cimnastikçi olup 1. olacakmış. Hırsını kendisiyle yarışa, azme evriltmek için "Sen şu alanda, X şunda, Y şunda başarılı olabilir. Hepsinde kupa alamayabiliriz." gibi telkinlerde bulunuyoruz her seferinde çünkü "Ben hep birinci olmak isterim." gibi rekabetçi söylemleri var. Tamam devir rekabet devri ama farkındaysak Çoklu Zeka Kuramı diye de birşey var, Afrikalı atletlerin genetik miras kaslı bacakları gibi avantajlı durumlar da. O yüzden rekabeti centilmence yarışmaya çevirmek, her faaliyeti yarışa çevirmemek, merak duygusunu sürdürerek kendimizi keşfetmeye devam etmek de gerek sanki.
DÜZENEKTEN ÇOKLU ZEKAYA BEYİN FIRTINASI
Belki denk gelmişsinizdir Survivor misali bir düzenekte oradan oraya atlayan minik kıza. İşte o düzenek bizim Minnoş için de ilham kaynağı oldu.
İzletmiştim videoyu, gaza geldi, minderlerden (daha önce de bahsettiğim İder Mobilya maceramızdan sonra bizde bol minder:), sehpadan, çekyat ve puftan kurduğumuz düzenekte oradan oraya zıpladı. Biraz elinden tutturarak biraz kendi gayretiyle parkuru tamamladı :)
Büyüyünce cimnastikçi olup 1. olacakmış. Hırsını kendisiyle yarışa, azme evriltmek için "Sen şu alanda, X şunda, Y şunda başarılı olabilir. Hepsinde kupa alamayabiliriz." gibi telkinlerde bulunuyoruz her seferinde çünkü "Ben hep birinci olmak isterim." gibi rekabetçi söylemleri var. Tamam devir rekabet devri ama farkındaysak Çoklu Zeka Kuramı diye de birşey var, Afrikalı atletlerin genetik miras kaslı bacakları gibi avantajlı durumlar da. O yüzden rekabeti centilmence yarışmaya çevirmek, her faaliyeti yarışa çevirmemek, merak duygusunu sürdürerek kendimizi keşfetmeye devam etmek de gerek sanki.
Büyüyünce cimnastikçi olup 1. olacakmış. Hırsını kendisiyle yarışa, azme evriltmek için "Sen şu alanda, X şunda, Y şunda başarılı olabilir. Hepsinde kupa alamayabiliriz." gibi telkinlerde bulunuyoruz her seferinde çünkü "Ben hep birinci olmak isterim." gibi rekabetçi söylemleri var. Tamam devir rekabet devri ama farkındaysak Çoklu Zeka Kuramı diye de birşey var, Afrikalı atletlerin genetik miras kaslı bacakları gibi avantajlı durumlar da. O yüzden rekabeti centilmence yarışmaya çevirmek, her faaliyeti yarışa çevirmemek, merak duygusunu sürdürerek kendimizi keşfetmeye devam etmek de gerek sanki.
3 Nisan 2017 Pazartesi
GEZENTİ
Son 10 güne bir Ankara (daha doğrusu İkea ve çevresi) ve bir İstanbul gezisi, burada Taksim Trio konseri (Medyatik hallerine uyuz olduğum iki adam Hüsnü Şenlendirici ve İsmail Tunçbilek, 3. adam Aytaç Doğan'dan zaten haberim yoktu ama en çok o etkiledi. Hem canlı müzik dinlemeyi özlemişim, önyargılara rağmen değdi. Kişilik başka müzik başka, hele o bazen darbuka görevi de üstlenen kanun!), İstanbul'da Nilgün Belgün ile Aşk ve Komedi gösterisi (geliş gününü de değerlendirme etkinliği), Şişli Kitap Fuarı (ayarlasam denk gelmezdi, bonusum oldu bu) ve bilumum mesafeleri Forest Gump gibi yürüme gibi atraksiyonlarla geçtiği için buralardan yani blogdan uzak kaldım. Bol parantezli oldu ama olsun.
Ankara, İstanbul derken git-gel 3 kitap bitirmişim ama şu 3. köprü ne sinir bir şey Yarab! 5.5- 6 saatlik yol kafadan 7 saat. Trafik yok ama zorunlu istikamet dön baba dön bir köprü. Hangi akıl sahibi ne amaçla yapmış da, keyifle başladığım yazının ortasına böyle düştü bu konu bilmem!
Neyse, bahar demek gezmek demek, nefes almak ve bahar yorgunluğuna inat yeni yorgunluk fırsatları yaratmak demek. Benim durumumda iki hafta kadar il dışına çıkmadan paşa paşa oturmaya karar vermek demek :)
Ankara, İstanbul derken git-gel 3 kitap bitirmişim ama şu 3. köprü ne sinir bir şey Yarab! 5.5- 6 saatlik yol kafadan 7 saat. Trafik yok ama zorunlu istikamet dön baba dön bir köprü. Hangi akıl sahibi ne amaçla yapmış da, keyifle başladığım yazının ortasına böyle düştü bu konu bilmem!
GEZENTİ
Son 10 güne bir Ankara (daha doğrusu İkea ve çevresi) ve bir İstanbul gezisi, burada Taksim Trio konseri (Medyatik hallerine uyuz olduğum iki adam Hüsnü Şenlendirici ve İsmail Tunçbilek, 3. adam Aytaç Doğan'dan zaten haberim yoktu ama en çok o etkiledi. Hem canlı müzik dinlemeyi özlemişim, önyargılara rağmen değdi. Kişilik başka müzik başka, hele o bazen darbuka görevi de üstlenen kanun!), İstanbul'da Nilgün Belgün ile Aşk ve Komedi gösterisi (geliş gününü de değerlendirme etkinliği), Şişli Kitap Fuarı (ayarlasam denk gelmezdi, bonusum oldu bu) ve bilumum mesafeleri Forest Gump gibi yürüme gibi atraksiyonlarla geçtiği için buralardan yani blogdan uzak kaldım. Bol parantezli oldu ama olsun.
Ankara, İstanbul derken git-gel 3 kitap bitirmişim ama şu 3. köprü ne sinir bir şey Yarab! 5.5- 6 saatlik yol kafadan 7 saat. Trafik yok ama zorunlu istikamet dön baba dön bir köprü. Hangi akıl sahibi ne amaçla yapmış da, keyifle başladığım yazının ortasına böyle düştü bu konu bilmem!
Neyse, bahar demek gezmek demek, nefes almak ve bahar yorgunluğuna inat yeni yorgunluk fırsatları yaratmak demek. Benim durumumda iki hafta kadar il dışına çıkmadan paşa paşa oturmaya karar vermek demek :)
Ankara, İstanbul derken git-gel 3 kitap bitirmişim ama şu 3. köprü ne sinir bir şey Yarab! 5.5- 6 saatlik yol kafadan 7 saat. Trafik yok ama zorunlu istikamet dön baba dön bir köprü. Hangi akıl sahibi ne amaçla yapmış da, keyifle başladığım yazının ortasına böyle düştü bu konu bilmem!
19 Mart 2017 Pazar
HATIRLAMAK...
Büyükbabam, dedem ve babaannemin hangi gün doğdukları bilinmezdi ama belki Cumhuriyet çocuğu olduğundan, belki de babası öğretmen olduğundan anneannemin doğum tarihini gün, ay ve yıl olarak bilirdik. Yaşasaydı bugün tam 87 olacaktı.
Ailenin özel gün hatırlatma görevlisi olarak dayanamayıp kardeşlerime hatırlattım, "Hatırlamıyorsa anneme söyleme!" oldu ilk tepkileri. Neyse ki hatırlamıyor. "Hatırlamak lanettir." denir ya, çok tutmasam da bu lafı bazen cidden yoruyor, olumsuzluklar söz konusuysa unutmak daha sağaltıcı geliyor. Yine de unutmamak, hep hatırlamak, kısmen de olsa lanetlenmek olurdu çünkü unutmak cidden korkutucu ve bilinmez geliyor bana. Bu yüzden belki de özlemle baş etmeye razı olmak!
Ailenin özel gün hatırlatma görevlisi olarak dayanamayıp kardeşlerime hatırlattım, "Hatırlamıyorsa anneme söyleme!" oldu ilk tepkileri. Neyse ki hatırlamıyor. "Hatırlamak lanettir." denir ya, çok tutmasam da bu lafı bazen cidden yoruyor, olumsuzluklar söz konusuysa unutmak daha sağaltıcı geliyor. Yine de unutmamak, hep hatırlamak, kısmen de olsa lanetlenmek olurdu çünkü unutmak cidden korkutucu ve bilinmez geliyor bana. Bu yüzden belki de özlemle baş etmeye razı olmak!
HATIRLAMAK...
Büyükbabam, dedem ve babaannemin hangi gün doğdukları bilinmezdi ama belki Cumhuriyet çocuğu olduğundan, belki de babası öğretmen olduğundan anneannemin doğum tarihini gün, ay ve yıl olarak bilirdik. Yaşasaydı bugün tam 87 olacaktı.
Ailenin özel gün hatırlatma görevlisi olarak dayanamayıp kardeşlerime hatırlattım, "Hatırlamıyorsa anneme söyleme!" oldu ilk tepkileri. Neyse ki hatırlamıyor. "Hatırlamak lanettir." denir ya, çok tutmasam da bu lafı bazen cidden yoruyor, olumsuzluklar söz konusuysa unutmak daha sağaltıcı geliyor. Yine de unutmamak, hep hatırlamak, kısmen de olsa lanetlenmek olurdu çünkü unutmak cidden korkutucu ve bilinmez geliyor bana. Bu yüzden belki de özlemle baş etmeye razı olmak!
Ailenin özel gün hatırlatma görevlisi olarak dayanamayıp kardeşlerime hatırlattım, "Hatırlamıyorsa anneme söyleme!" oldu ilk tepkileri. Neyse ki hatırlamıyor. "Hatırlamak lanettir." denir ya, çok tutmasam da bu lafı bazen cidden yoruyor, olumsuzluklar söz konusuysa unutmak daha sağaltıcı geliyor. Yine de unutmamak, hep hatırlamak, kısmen de olsa lanetlenmek olurdu çünkü unutmak cidden korkutucu ve bilinmez geliyor bana. Bu yüzden belki de özlemle baş etmeye razı olmak!
7 Mart 2017 Salı
BU CEPHEDE DEĞİŞEN BİR ŞEY YOK!
Emekçi kadınlar dışında (evde ya da dışarıda), tüm gün AVM gezen, eş ya da anne-baba parası yiyen, tüm hayatı üretmeden geçen kadınlarla aynı organları paylaşmak dışında ortak nokta bulamasam da, tüm kadınlar için daha güvenli ve adil bir dünya umut edip son veriyorum yazıya.
BU CEPHEDE DEĞİŞEN BİR ŞEY YOK!
Emekçi kadınlar dışında (evde ya da dışarıda), tüm gün AVM gezen, eş ya da anne-baba parası yiyen, tüm hayatı üretmeden geçen kadınlarla aynı organları paylaşmak dışında ortak nokta bulamasam da, tüm kadınlar için daha güvenli ve adil bir dünya umut edip son veriyorum yazıya.
3 Mart 2017 Cuma
SPOR VE CENTİLMENLİK YAN YANA GELMEZ Mİ?
Bir önceki yazıda Samsun'da miniklerin cimnastik (elim hep jimnastik yazmaya gidiyor!) yarışmasından bahsetmiştim biraz. Daha doğrusu oraya gidiş nedenlerimden biri olduğundan.
İlk gün 7-9 yaş kızlar, sonra da erkeklerin yarışları vardı. Isınma ve antremanları da izledik erken gidince. Neyse, ben gösteriler sırasındaki seyirci tavrına taktım o günden beri.
Mersin ve Sakarya'da da eşzamanlı yarışmalar vardı, orada durum nasıldı bilmiyorum ama bizdeki seyircinin sporu izlenceden öte salt rekabet olarak gördüğü netti. Yahu minicik çocuklar binbir işkenceyle o kadar hareket çalışmışlar, heyecandan titriyorlar, alkışla bir zahmet. Yok, herkes kendi şehrinin ekibini alkışlayacak, gerisi rakip! Dayım, ben ve eşi, her çıkanı alkışladık, cılız alkış sesinden millet bize dönüp bakınca tedirgin oldum, anormal olan bizim yaptığımız gibi. Hani futbolda da güzel bir hareketi karşı takım yapsa da destekleyip küfür yiyenler gibi!
Sporu, spor olsun diye yapmayıp, bu şekilde algılamadığımız sürece, hep rakiplerimiz olacak, hep cılız alkışlar, hep bir kaybeden!
Sporu, spor olsun diye yapmayıp, bu şekilde algılamadığımız sürece, hep rakiplerimiz olacak, hep cılız alkışlar, hep bir kaybeden!
SPOR VE CENTİLMENLİK YAN YANA GELMEZ Mİ?
Bir önceki yazıda Samsun'da miniklerin cimnastik (elim hep jimnastik yazmaya gidiyor!) yarışmasından bahsetmiştim biraz. Daha doğrusu oraya gidiş nedenlerimden biri olduğundan.
İlk gün 7-9 yaş kızlar, sonra da erkeklerin yarışları vardı. Isınma ve antremanları da izledik erken gidince. Neyse, ben gösteriler sırasındaki seyirci tavrına taktım o günden beri.
Mersin ve Sakarya'da da eşzamanlı yarışmalar vardı, orada durum nasıldı bilmiyorum ama bizdeki seyircinin sporu izlenceden öte salt rekabet olarak gördüğü netti. Yahu minicik çocuklar binbir işkenceyle o kadar hareket çalışmışlar, heyecandan titriyorlar, alkışla bir zahmet. Yok, herkes kendi şehrinin ekibini alkışlayacak, gerisi rakip! Dayım, ben ve eşi, her çıkanı alkışladık, cılız alkış sesinden millet bize dönüp bakınca tedirgin oldum, anormal olan bizim yaptığımız gibi. Hani futbolda da güzel bir hareketi karşı takım yapsa da destekleyip küfür yiyenler gibi!
Sporu, spor olsun diye yapmayıp, bu şekilde algılamadığımız sürece, hep rakiplerimiz olacak, hep cılız alkışlar, hep bir kaybeden!
Sporu, spor olsun diye yapmayıp, bu şekilde algılamadığımız sürece, hep rakiplerimiz olacak, hep cılız alkışlar, hep bir kaybeden!
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)