O andan beri, belgeyi ve varsa bir umut fotoğraf aradım, belge okuldaki dosyada muhtemelen. Fotoğraf ise; nefret etmeme rağmen resmi belgeler için çektirdiğim normal vesikalıktan ibaret. Tüm günüm, bu teknoloji çağında hala fotoğraf derdine düşmek, MEB bunları taratmayıp her seferinde istiyor diye söylenmek, bir yandan ben okulda yokken okula gelen bir fotoğrafçının herkesin biyometrik fotoğrafını çektiğini öğrenip şansıma lanet okumakla ve bir yandan da seminer bitirme derdiyle geçti. Seminer haftası bitti ama piyangodan çıkarcasına sürekli yeni seminer izleme görevi geliyor MEB'den. Söylenmekten konunun odağını unuttum tüm gün :(
Özetle, yine pozitif düşünemeyip olumsuza odaklanıp günümü zehir ettim. Fotoğrafı çektirip belgeyi teslim edene kadar da, bitirilmemiş işler beynimi kemirecek. Asıl, "Bu kişi, dengede kalmayi başardı, kaygılarıyla baş edebiliyor." dendiği gün, hak edeceğim o belgeyi. Gerisi hikaye :)
Tebrikleeeer!
YanıtlaSilKendine yüklenme, zor zamanlar geçiriyorsun, olumlu düşünmek ve görmek dünyanın en zor işi böyle zamanlarda.. Umarım daha güçlü çıkarsın.
Teşekkür ederim yine <3
SilNe çabuk dünya dertlerine dalıyoruz, değil mi? Ölüm olunca bir durma, sonra yine hayat gailesi.
Teşekkür ederim yine <3
SilNe çabuk dünya dertlerine dalıyoruz, değil mi? Ölüm olunca bir durma, sonra yine hayat gailesi.