Türkiye eski güzellerinden, Abdülhamid'in soyundan biriyle evlilik geçirmiş, çocuk sahihi olmuş, boşanmış Manolya Onur, liposuction sonrası akciğeriyle ilgili bir sorun yaşayıp hayata veda etmiş. 62 yaşında, yaşca küçük sevgilisi, eski eşinin sonraki eşlerine açtığı tazminat davası, Demet Şener, Ahu Yağtu gibi medyatik isimlere sosyal medyadan laf sokmalarıyla meşhur bir magazin figürü özetle.
Nette bir tarama yapılınca, ne iş yaptığı değil bu detaylar çıkıyor ortaya. Bu yazının konusu da aslında Manolya Onur değil, ölümünden sonra kızının yazdığı yazı, daha doğrusu yazının altıma yazdığı unvan. PRENSES NİLÜFER JAH. Önce, hangi ülkenin prensesi diye düşündüm, baktım Osmanlı kökenli bir aile, bir ayağı da Hindistan'mış. Alt tarafı tweet atmışsın, unvanın kime, neye yarıyor? Monarşik düzene geçtik de haberimiz mi yok? İmza atarken de kullanıyor musun prenses titrini?
Gülse Birsel'in ŞU YAZISI , şu konudaki tüm hissiyatımı (zı) özetliyor aslında. Kadın, ironik ve vurucu bir şekilde anlatmış durumu, gayet zekice aynı zamanda.
İmza: Dr. Kalem Nasırı :)
(Unvanımı belirtmeden blog yazısı yazmayacağım artık! Prenses olamadım ama olan unvanımı ziyan etmek caiz değildir :) :) :)
NOT: Prenses demişken, belki izlemişsinizdir ama Lady Diana'nın ölümünün 20. yılında yayınlanan belgeseli izlemenizi öneririm. Prenseslik, bazıları için hava atma sevebilen, bazıları için de zor zanaat!
27 Ekim 2017 Cuma
ÜNVAN MERAKI VE GEÇ KALINMIŞ BİR BELGESEL ÖNERİSİ
Türkiye eski güzellerinden, Abdülhamid'in soyundan biriyle evlilik geçirmiş, çocuk sahihi olmuş, boşanmış Manolya Onur, liposuction sonrası akciğeriyle ilgili bir sorun yaşayıp hayata veda etmiş. 62 yaşında, yaşca küçük sevgilisi, eski eşinin sonraki eşlerine açtığı tazminat davası, Demet Şener, Ahu Yağtu gibi medyatik isimlere sosyal medyadan laf sokmalarıyla meşhur bir magazin figürü özetle.
Nette bir tarama yapılınca, ne iş yaptığı değil bu detaylar çıkıyor ortaya. Bu yazının konusu da aslında Manolya Onur değil, ölümünden sonra kızının yazdığı yazı, daha doğrusu yazının altıma yazdığı unvan. PRENSES NİLÜFER JAH. Önce, hangi ülkenin prensesi diye düşündüm, baktım Osmanlı kökenli bir aile, bir ayağı da Hindistan'mış. Alt tarafı tweet atmışsın, unvanın kime, neye yarıyor? Monarşik düzene geçtik de haberimiz mi yok? İmza atarken de kullanıyor musun prenses titrini?
Gülse Birsel'in ŞU YAZISI , şu konudaki tüm hissiyatımı (zı) özetliyor aslında. Kadın, ironik ve vurucu bir şekilde anlatmış durumu, gayet zekice aynı zamanda.
İmza: Dr. Kalem Nasırı :)
(Unvanımı belirtmeden blog yazısı yazmayacağım artık! Prenses olamadım ama olan unvanımı ziyan etmek caiz değildir :) :) :)
NOT: Prenses demişken, belki izlemişsinizdir ama Lady Diana'nın ölümünün 20. yılında yayınlanan belgeseli izlemenizi öneririm. Prenseslik, bazıları için hava atma sevebilen, bazıları için de zor zanaat!
Nette bir tarama yapılınca, ne iş yaptığı değil bu detaylar çıkıyor ortaya. Bu yazının konusu da aslında Manolya Onur değil, ölümünden sonra kızının yazdığı yazı, daha doğrusu yazının altıma yazdığı unvan. PRENSES NİLÜFER JAH. Önce, hangi ülkenin prensesi diye düşündüm, baktım Osmanlı kökenli bir aile, bir ayağı da Hindistan'mış. Alt tarafı tweet atmışsın, unvanın kime, neye yarıyor? Monarşik düzene geçtik de haberimiz mi yok? İmza atarken de kullanıyor musun prenses titrini?
Gülse Birsel'in ŞU YAZISI , şu konudaki tüm hissiyatımı (zı) özetliyor aslında. Kadın, ironik ve vurucu bir şekilde anlatmış durumu, gayet zekice aynı zamanda.
İmza: Dr. Kalem Nasırı :)
(Unvanımı belirtmeden blog yazısı yazmayacağım artık! Prenses olamadım ama olan unvanımı ziyan etmek caiz değildir :) :) :)
NOT: Prenses demişken, belki izlemişsinizdir ama Lady Diana'nın ölümünün 20. yılında yayınlanan belgeseli izlemenizi öneririm. Prenseslik, bazıları için hava atma sevebilen, bazıları için de zor zanaat!
16 Ekim 2017 Pazartesi
ANAOKULU TRAVMASI
Minnoş, olumsuz deneyimleri ile ilgili çok ketum bir çocuk. Resmen yaratıcı drama, oyun ne varsa devreye sokup ağzından laf alarak ilk gün sınıfta ağlamayan tek çocukken nasıl anne- babasından ağlama krizleriyle ayrılamayan, bizden kendi evine gitmek istemeyen (çünkü bizde kalınca okula gitmiyordu) bir çocuk haline döndü öğrendik.
Geçen yıl Ekim'den bu Eylül'e kadar güven kazanması,okulu sevimli kılma, kaygısını azaltma kısacası korkutan öğretmenin travmalarını onarma çabasıyla geçti. O 6 günde, geceleri kabuslar, yemek yiyememe nedeniyle kilo verme (kardeşim de üzüntüden aynı durundaydı), hastanelik olmasına varan bir dizi olumsuzluk yaşadık. Ev, Milli Eğitim Şura Salonu gibi öğretmen kaynıyor ama birimiz gidip öğretmenle konuşamıyoruz. Anne-babayla aynı okuldaki çocuğu kapıdan burnunu uzatıp göremiyorlar. Sadece kural ve müfredat önemli çünkü. Disipliniyle övünen bir öğretmen de bazı veliler için aynı derecede önemli. Bizim aradığımız, azıcık çocuk görsün, sosyalleşsin, toplum içinde uyumlu bir birey gibi davransından öteye gitmiyordu oysa. Bu yüzden 6 gün sürdü macera, okul hayatı bitti, kendi deyimiyle "Anneanne Okulu" na döndü :)
Arada anne- babasının okulunda öğretmenini görüp korktu, okula adım atmaktan kaçındı ve en son anaokulu binası yanınca resmen sevindi çocuk. Gözle görülür bir sevinç, bir daha gitmeyeceğine dair inancı pekişti.
Bu yıl, benim okulumda tüm bunlardan haberi olan, sevecen ve katı kuralları olmayan bir öğretmeni var. Henüz 4 olmamışken tam gün okul ve öğretmenin kuralcı tutumu onu zorlamışken, 5e ramak kala çok çabuk adapte olduğu bir okulu oldu.
Hayattaki en büyük şanslardan birinin küçükken iyi bir öğretmene sahip olmak olduğu söylenir ya, gerçekten şans. Birilerinin aynı kabusu yaşamasına neden olmadığımı, şanssızlık olarak anılmamak istediğimi biliyorum bir kez daha.
ANAOKULU TRAVMASI
Minnoş, olumsuz deneyimleri ile ilgili çok ketum bir çocuk. Resmen yaratıcı drama, oyun ne varsa devreye sokup ağzından laf alarak ilk gün sınıfta ağlamayan tek çocukken nasıl anne- babasından ağlama krizleriyle ayrılamayan, bizden kendi evine gitmek istemeyen (çünkü bizde kalınca okula gitmiyordu) bir çocuk haline döndü öğrendik.
Geçen yıl Ekim'den bu Eylül'e kadar güven kazanması,okulu sevimli kılma, kaygısını azaltma kısacası korkutan öğretmenin travmalarını onarma çabasıyla geçti. O 6 günde, geceleri kabuslar, yemek yiyememe nedeniyle kilo verme (kardeşim de üzüntüden aynı durundaydı), hastanelik olmasına varan bir dizi olumsuzluk yaşadık. Ev, Milli Eğitim Şura Salonu gibi öğretmen kaynıyor ama birimiz gidip öğretmenle konuşamıyoruz. Anne-babayla aynı okuldaki çocuğu kapıdan burnunu uzatıp göremiyorlar. Sadece kural ve müfredat önemli çünkü. Disipliniyle övünen bir öğretmen de bazı veliler için aynı derecede önemli. Bizim aradığımız, azıcık çocuk görsün, sosyalleşsin, toplum içinde uyumlu bir birey gibi davransından öteye gitmiyordu oysa. Bu yüzden 6 gün sürdü macera, okul hayatı bitti, kendi deyimiyle "Anneanne Okulu" na döndü :)
Arada anne- babasının okulunda öğretmenini görüp korktu, okula adım atmaktan kaçındı ve en son anaokulu binası yanınca resmen sevindi çocuk. Gözle görülür bir sevinç, bir daha gitmeyeceğine dair inancı pekişti.
Bu yıl, benim okulumda tüm bunlardan haberi olan, sevecen ve katı kuralları olmayan bir öğretmeni var. Henüz 4 olmamışken tam gün okul ve öğretmenin kuralcı tutumu onu zorlamışken, 5e ramak kala çok çabuk adapte olduğu bir okulu oldu.
Hayattaki en büyük şanslardan birinin küçükken iyi bir öğretmene sahip olmak olduğu söylenir ya, gerçekten şans. Birilerinin aynı kabusu yaşamasına neden olmadığımı, şanssızlık olarak anılmamak istediğimi biliyorum bir kez daha.
5 Ekim 2017 Perşembe
OKUL SERVİSLERİ
Geçen yazdan beri okul servisleri ile ilgili bir sürü vukuat okuduk, izledik. Ev ve okul arasındaki dik.yokuşa, özellikle akşam saatlerinde bacalardan çıkan duman da eklenince geçen yıl ben de okul servisine para karşılığı yazılmıştım, evin önünden okula gidiş geliş, servis yolu uzatmasına rağmen rahattı. Tekli koltuk da konforlu.
Geçen yıldan beri, rahat koltuğumda oturturken servis şoförüne ve rehber personel olan eşine koltukların kolçağının olmadığını, iki kişilik yere üçer kişi oturtuklarını ve emniyet kemeri tanımadıklarını falan defalarca dile getirdim. Bir öğretmen de yıllarca gidip geliyordu ve servisle kişisel ilişkileri baskındı, çok da ses çıkarmadı.
Bu yıl, yeğenim de benimle gidip gelebilsin diye bizim okulun ana sınıfına kaydolunca, aynı servisle gidiş saatlerimiz de uyunca ikimiz beraber kaydolduk. İlk haftaki oryantasyonda annem de geldi ve o da rahatsız oldu servisin içinden. Dile getirince tekli koltuğa oturtacakları söylendi. Hadi bizimki için çözüm bulundu, ya diğerleri?! Gördüğümüz velilerle de konuştuk ama mahalle komşuları diye olsa gerek gıkları çıkmadı.
Yeni yılda serviste yapılan tek iyileştirme, zorunlu tutulan kamera sistemiydi. Bir de, yetişkinlerin servise alınmayacağı. Piyango, okulun öğretmeni olmama rağmen bana da vurdu yani. Valilik izni ile binebiliyorum sanırım. Yine de, ihmallerden dolaylı olarak etkilensem de, piyango bana da vursa da, denetimlerin olmasından memnunum. Velilerin de biraz daha ilgili ve sorumluluk sahibi olması şart ama. Yoksa, hangi koşullarda ve kime emanet edildiği belli olmayan çocuklarının başına bir şey geldiğinde dövünmek nafile!
Geçen yıldan beri, rahat koltuğumda oturturken servis şoförüne ve rehber personel olan eşine koltukların kolçağının olmadığını, iki kişilik yere üçer kişi oturtuklarını ve emniyet kemeri tanımadıklarını falan defalarca dile getirdim. Bir öğretmen de yıllarca gidip geliyordu ve servisle kişisel ilişkileri baskındı, çok da ses çıkarmadı.
Bu yıl, yeğenim de benimle gidip gelebilsin diye bizim okulun ana sınıfına kaydolunca, aynı servisle gidiş saatlerimiz de uyunca ikimiz beraber kaydolduk. İlk haftaki oryantasyonda annem de geldi ve o da rahatsız oldu servisin içinden. Dile getirince tekli koltuğa oturtacakları söylendi. Hadi bizimki için çözüm bulundu, ya diğerleri?! Gördüğümüz velilerle de konuştuk ama mahalle komşuları diye olsa gerek gıkları çıkmadı.
Yeni yılda serviste yapılan tek iyileştirme, zorunlu tutulan kamera sistemiydi. Bir de, yetişkinlerin servise alınmayacağı. Piyango, okulun öğretmeni olmama rağmen bana da vurdu yani. Valilik izni ile binebiliyorum sanırım. Yine de, ihmallerden dolaylı olarak etkilensem de, piyango bana da vursa da, denetimlerin olmasından memnunum. Velilerin de biraz daha ilgili ve sorumluluk sahibi olması şart ama. Yoksa, hangi koşullarda ve kime emanet edildiği belli olmayan çocuklarının başına bir şey geldiğinde dövünmek nafile!
OKUL SERVİSLERİ
Geçen yazdan beri okul servisleri ile ilgili bir sürü vukuat okuduk, izledik. Ev ve okul arasındaki dik.yokuşa, özellikle akşam saatlerinde bacalardan çıkan duman da eklenince geçen yıl ben de okul servisine para karşılığı yazılmıştım, evin önünden okula gidiş geliş, servis yolu uzatmasına rağmen rahattı. Tekli koltuk da konforlu.
Geçen yıldan beri, rahat koltuğumda oturturken servis şoförüne ve rehber personel olan eşine koltukların kolçağının olmadığını, iki kişilik yere üçer kişi oturtuklarını ve emniyet kemeri tanımadıklarını falan defalarca dile getirdim. Bir öğretmen de yıllarca gidip geliyordu ve servisle kişisel ilişkileri baskındı, çok da ses çıkarmadı.
Bu yıl, yeğenim de benimle gidip gelebilsin diye bizim okulun ana sınıfına kaydolunca, aynı servisle gidiş saatlerimiz de uyunca ikimiz beraber kaydolduk. İlk haftaki oryantasyonda annem de geldi ve o da rahatsız oldu servisin içinden. Dile getirince tekli koltuğa oturtacakları söylendi. Hadi bizimki için çözüm bulundu, ya diğerleri?! Gördüğümüz velilerle de konuştuk ama mahalle komşuları diye olsa gerek gıkları çıkmadı.
Yeni yılda serviste yapılan tek iyileştirme, zorunlu tutulan kamera sistemiydi. Bir de, yetişkinlerin servise alınmayacağı. Piyango, okulun öğretmeni olmama rağmen bana da vurdu yani. Valilik izni ile binebiliyorum sanırım. Yine de, ihmallerden dolaylı olarak etkilensem de, piyango bana da vursa da, denetimlerin olmasından memnunum. Velilerin de biraz daha ilgili ve sorumluluk sahibi olması şart ama. Yoksa, hangi koşullarda ve kime emanet edildiği belli olmayan çocuklarının başına bir şey geldiğinde dövünmek nafile!
Geçen yıldan beri, rahat koltuğumda oturturken servis şoförüne ve rehber personel olan eşine koltukların kolçağının olmadığını, iki kişilik yere üçer kişi oturtuklarını ve emniyet kemeri tanımadıklarını falan defalarca dile getirdim. Bir öğretmen de yıllarca gidip geliyordu ve servisle kişisel ilişkileri baskındı, çok da ses çıkarmadı.
Bu yıl, yeğenim de benimle gidip gelebilsin diye bizim okulun ana sınıfına kaydolunca, aynı servisle gidiş saatlerimiz de uyunca ikimiz beraber kaydolduk. İlk haftaki oryantasyonda annem de geldi ve o da rahatsız oldu servisin içinden. Dile getirince tekli koltuğa oturtacakları söylendi. Hadi bizimki için çözüm bulundu, ya diğerleri?! Gördüğümüz velilerle de konuştuk ama mahalle komşuları diye olsa gerek gıkları çıkmadı.
Yeni yılda serviste yapılan tek iyileştirme, zorunlu tutulan kamera sistemiydi. Bir de, yetişkinlerin servise alınmayacağı. Piyango, okulun öğretmeni olmama rağmen bana da vurdu yani. Valilik izni ile binebiliyorum sanırım. Yine de, ihmallerden dolaylı olarak etkilensem de, piyango bana da vursa da, denetimlerin olmasından memnunum. Velilerin de biraz daha ilgili ve sorumluluk sahibi olması şart ama. Yoksa, hangi koşullarda ve kime emanet edildiği belli olmayan çocuklarının başına bir şey geldiğinde dövünmek nafile!
29 Eylül 2017 Cuma
KALIP YARGILAR
Aranızda kalıp yargıları olmayan, insanları " ....lar şöyledir." şeklinde genel tanımlara sokup etiketlememeli başaranınız var mıdır bilmiyorum.Varsa çok tebrik ediyorum. Ben ne kadar uğraşsam da % 100 başaramadım bugüne kadar, benim için mümkün mü bilmiyorum da zaten.
Her ne kadar etiketlememe konusunda en azından bir farkındalık, çokça da suçluluk duysam da kalıp yargılarım var benim. Mesela toplamda 15 ay çalıştığım ve bolca olumsuz yaşantılar sahibi olduğum Doğu şehri ve insanları hakkında. Tesadüfen bir programda, kızını zorla evlendiren, ensestle gündeme gelen, hırsız, vb. kimi görsem kesin oralı olduğu fikri üşüşüyor beynime. Çoğu zaman haklı da çıkıyorum ama bu yaftalama, önyargı hep kekremsi bir tat bırakıyor yine de. Kendinden bir hoşnutsuzluk hali. İsabet ettirmekten memnun, kalıp yargılardan memnuniyetsizlik hali. Bugün yine ekranda denk gelince aynı hislerle dolup yine sorguladım kendimi, buraya da kayıt düşmek istedim.
Her ne kadar etiketlememe konusunda en azından bir farkındalık, çokça da suçluluk duysam da kalıp yargılarım var benim. Mesela toplamda 15 ay çalıştığım ve bolca olumsuz yaşantılar sahibi olduğum Doğu şehri ve insanları hakkında. Tesadüfen bir programda, kızını zorla evlendiren, ensestle gündeme gelen, hırsız, vb. kimi görsem kesin oralı olduğu fikri üşüşüyor beynime. Çoğu zaman haklı da çıkıyorum ama bu yaftalama, önyargı hep kekremsi bir tat bırakıyor yine de. Kendinden bir hoşnutsuzluk hali. İsabet ettirmekten memnun, kalıp yargılardan memnuniyetsizlik hali. Bugün yine ekranda denk gelince aynı hislerle dolup yine sorguladım kendimi, buraya da kayıt düşmek istedim.
KALIP YARGILAR
Aranızda kalıp yargıları olmayan, insanları " ....lar şöyledir." şeklinde genel tanımlara sokup etiketlememeli başaranınız var mıdır bilmiyorum.Varsa çok tebrik ediyorum. Ben ne kadar uğraşsam da % 100 başaramadım bugüne kadar, benim için mümkün mü bilmiyorum da zaten.
Her ne kadar etiketlememe konusunda en azından bir farkındalık, çokça da suçluluk duysam da kalıp yargılarım var benim. Mesela toplamda 15 ay çalıştığım ve bolca olumsuz yaşantılar sahibi olduğum Doğu şehri ve insanları hakkında. Tesadüfen bir programda, kızını zorla evlendiren, ensestle gündeme gelen, hırsız, vb. kimi görsem kesin oralı olduğu fikri üşüşüyor beynime. Çoğu zaman haklı da çıkıyorum ama bu yaftalama, önyargı hep kekremsi bir tat bırakıyor yine de. Kendinden bir hoşnutsuzluk hali. İsabet ettirmekten memnun, kalıp yargılardan memnuniyetsizlik hali. Bugün yine ekranda denk gelince aynı hislerle dolup yine sorguladım kendimi, buraya da kayıt düşmek istedim.
Her ne kadar etiketlememe konusunda en azından bir farkındalık, çokça da suçluluk duysam da kalıp yargılarım var benim. Mesela toplamda 15 ay çalıştığım ve bolca olumsuz yaşantılar sahibi olduğum Doğu şehri ve insanları hakkında. Tesadüfen bir programda, kızını zorla evlendiren, ensestle gündeme gelen, hırsız, vb. kimi görsem kesin oralı olduğu fikri üşüşüyor beynime. Çoğu zaman haklı da çıkıyorum ama bu yaftalama, önyargı hep kekremsi bir tat bırakıyor yine de. Kendinden bir hoşnutsuzluk hali. İsabet ettirmekten memnun, kalıp yargılardan memnuniyetsizlik hali. Bugün yine ekranda denk gelince aynı hislerle dolup yine sorguladım kendimi, buraya da kayıt düşmek istedim.
22 Eylül 2017 Cuma
YENİ CUMHURBAŞKANI ADAYINIZ BENİM :)
Eylül geldi de geçiyor, hangi ara seminerler bitti, okul açıldı anlamadım bu yıl.
Seminerin ilk haftası, tam güne geçmeye adapteyle geçti. İkinci hafta pazartesi yeni müfredata ilgili bir seminer vardı. Bize yeni müfredatı sadece biri sunum yapan diğerleri oturan 4 kişi anlattı sözde. Abartısız yarım saat sürdü maksimum ve neyin değiştiği ile ilgili slaytlar atlandı, okunmadı bile. Sonra bir whatsapp grubu kurup bilgi paylaşımı yapılacağı söylendi, gecenin köründe bile abuk subuk kişisel paylaşımlar yapılınca ondan da çıktım dayanamayıp zaten :)
Sonra, aynı gün öğleden sonra müdürün haber vermeyi unuttuğu bir toplantım daha varmış. Okulda branşta tek olunca doğal olarak yılda 3 kez toplandığımız okul zümre başkanları toplantısına katılıyorum rutin. Yazın başından beri içimde bir his, bu yıl ilçe zümre başkanı olmaktan kurtulamayacağımı söylüyordu, gelenler arasından kura çekilirken yanımdaki öğretmene bunu söyledim. Aynı anda zınkkk kurada adım çıktı! Şom ağılının dramı,bölüm 1!
Yetmedi, 3 gün sonra onun da toplantısı vardı. 3 ilçeden katılan görev aşkıyla yanan 3 satirik katılmıştık toplantıya. Diğer 5 ilçenin temsilcileri yoktu. Başımızda sınıf öğretmenliğinden alan değişikliğiyle İngilizce öğretmeni olmuş bir eğitim yöneticisi, elinde ne isim listesi var ne de herhangi bir bilgisi, ona da ayrı bir kıl olduk, torpilin böylesine lanet okuduk, 3 mağdur kaynaştık falan. Gelmeyenlerden kura çekelim, gelen cezalandırılmısın önerilerimize kulak tıkadı, yine aramızda kura çekildi. Biri 8 aylık bebeği ve eşi kapıda bekler durumda, öteki Alzheimerlı babasını bırakıp gelmişti. " Kesin birimiz başkan, diğerimiz yardımcıyız, başkan ben olurum bu şansla!" dedim ikinciye. Zınkkkk yine çıktım kurada! Karşınızda koskoca Zonguldak İngilizce İl Zümre Başkanı duruyor:) Bunun anlamı, her türlü angarya toplantıya katıl, bir sürü okunmayacak evrak hazırla demek! Geçen yılkiler müfredat değişikliği uğruna il dışı seminere katılmışlar, bu yıl öyle olsa bir teselli olurdu en azından.
"Eğer bu ülkede, cumhurbaşkanı falan da kurayla seçilirse kesin reis-i cumhurunuz benim, böyle biline!" geyiğiyle dolanıyorum o gün bu gündür.
Seminerin ilk haftası, tam güne geçmeye adapteyle geçti. İkinci hafta pazartesi yeni müfredata ilgili bir seminer vardı. Bize yeni müfredatı sadece biri sunum yapan diğerleri oturan 4 kişi anlattı sözde. Abartısız yarım saat sürdü maksimum ve neyin değiştiği ile ilgili slaytlar atlandı, okunmadı bile. Sonra bir whatsapp grubu kurup bilgi paylaşımı yapılacağı söylendi, gecenin köründe bile abuk subuk kişisel paylaşımlar yapılınca ondan da çıktım dayanamayıp zaten :)
Sonra, aynı gün öğleden sonra müdürün haber vermeyi unuttuğu bir toplantım daha varmış. Okulda branşta tek olunca doğal olarak yılda 3 kez toplandığımız okul zümre başkanları toplantısına katılıyorum rutin. Yazın başından beri içimde bir his, bu yıl ilçe zümre başkanı olmaktan kurtulamayacağımı söylüyordu, gelenler arasından kura çekilirken yanımdaki öğretmene bunu söyledim. Aynı anda zınkkk kurada adım çıktı! Şom ağılının dramı,bölüm 1!
Yetmedi, 3 gün sonra onun da toplantısı vardı. 3 ilçeden katılan görev aşkıyla yanan 3 satirik katılmıştık toplantıya. Diğer 5 ilçenin temsilcileri yoktu. Başımızda sınıf öğretmenliğinden alan değişikliğiyle İngilizce öğretmeni olmuş bir eğitim yöneticisi, elinde ne isim listesi var ne de herhangi bir bilgisi, ona da ayrı bir kıl olduk, torpilin böylesine lanet okuduk, 3 mağdur kaynaştık falan. Gelmeyenlerden kura çekelim, gelen cezalandırılmısın önerilerimize kulak tıkadı, yine aramızda kura çekildi. Biri 8 aylık bebeği ve eşi kapıda bekler durumda, öteki Alzheimerlı babasını bırakıp gelmişti. " Kesin birimiz başkan, diğerimiz yardımcıyız, başkan ben olurum bu şansla!" dedim ikinciye. Zınkkkk yine çıktım kurada! Karşınızda koskoca Zonguldak İngilizce İl Zümre Başkanı duruyor:) Bunun anlamı, her türlü angarya toplantıya katıl, bir sürü okunmayacak evrak hazırla demek! Geçen yılkiler müfredat değişikliği uğruna il dışı seminere katılmışlar, bu yıl öyle olsa bir teselli olurdu en azından.
"Eğer bu ülkede, cumhurbaşkanı falan da kurayla seçilirse kesin reis-i cumhurunuz benim, böyle biline!" geyiğiyle dolanıyorum o gün bu gündür.
YENİ CUMHURBAŞKANI ADAYINIZ BENİM :)
Eylül geldi de geçiyor, hangi ara seminerler bitti, okul açıldı anlamadım bu yıl.
Seminerin ilk haftası, tam güne geçmeye adapteyle geçti. İkinci hafta pazartesi yeni müfredata ilgili bir seminer vardı. Bize yeni müfredatı sadece biri sunum yapan diğerleri oturan 4 kişi anlattı sözde. Abartısız yarım saat sürdü maksimum ve neyin değiştiği ile ilgili slaytlar atlandı, okunmadı bile. Sonra bir whatsapp grubu kurup bilgi paylaşımı yapılacağı söylendi, gecenin köründe bile abuk subuk kişisel paylaşımlar yapılınca ondan da çıktım dayanamayıp zaten :)
Sonra, aynı gün öğleden sonra müdürün haber vermeyi unuttuğu bir toplantım daha varmış. Okulda branşta tek olunca doğal olarak yılda 3 kez toplandığımız okul zümre başkanları toplantısına katılıyorum rutin. Yazın başından beri içimde bir his, bu yıl ilçe zümre başkanı olmaktan kurtulamayacağımı söylüyordu, gelenler arasından kura çekilirken yanımdaki öğretmene bunu söyledim. Aynı anda zınkkk kurada adım çıktı! Şom ağılının dramı,bölüm 1!
Yetmedi, 3 gün sonra onun da toplantısı vardı. 3 ilçeden katılan görev aşkıyla yanan 3 satirik katılmıştık toplantıya. Diğer 5 ilçenin temsilcileri yoktu. Başımızda sınıf öğretmenliğinden alan değişikliğiyle İngilizce öğretmeni olmuş bir eğitim yöneticisi, elinde ne isim listesi var ne de herhangi bir bilgisi, ona da ayrı bir kıl olduk, torpilin böylesine lanet okuduk, 3 mağdur kaynaştık falan. Gelmeyenlerden kura çekelim, gelen cezalandırılmısın önerilerimize kulak tıkadı, yine aramızda kura çekildi. Biri 8 aylık bebeği ve eşi kapıda bekler durumda, öteki Alzheimerlı babasını bırakıp gelmişti. " Kesin birimiz başkan, diğerimiz yardımcıyız, başkan ben olurum bu şansla!" dedim ikinciye. Zınkkkk yine çıktım kurada! Karşınızda koskoca Zonguldak İngilizce İl Zümre Başkanı duruyor:) Bunun anlamı, her türlü angarya toplantıya katıl, bir sürü okunmayacak evrak hazırla demek! Geçen yılkiler müfredat değişikliği uğruna il dışı seminere katılmışlar, bu yıl öyle olsa bir teselli olurdu en azından.
"Eğer bu ülkede, cumhurbaşkanı falan da kurayla seçilirse kesin reis-i cumhurunuz benim, böyle biline!" geyiğiyle dolanıyorum o gün bu gündür.
Seminerin ilk haftası, tam güne geçmeye adapteyle geçti. İkinci hafta pazartesi yeni müfredata ilgili bir seminer vardı. Bize yeni müfredatı sadece biri sunum yapan diğerleri oturan 4 kişi anlattı sözde. Abartısız yarım saat sürdü maksimum ve neyin değiştiği ile ilgili slaytlar atlandı, okunmadı bile. Sonra bir whatsapp grubu kurup bilgi paylaşımı yapılacağı söylendi, gecenin köründe bile abuk subuk kişisel paylaşımlar yapılınca ondan da çıktım dayanamayıp zaten :)
Sonra, aynı gün öğleden sonra müdürün haber vermeyi unuttuğu bir toplantım daha varmış. Okulda branşta tek olunca doğal olarak yılda 3 kez toplandığımız okul zümre başkanları toplantısına katılıyorum rutin. Yazın başından beri içimde bir his, bu yıl ilçe zümre başkanı olmaktan kurtulamayacağımı söylüyordu, gelenler arasından kura çekilirken yanımdaki öğretmene bunu söyledim. Aynı anda zınkkk kurada adım çıktı! Şom ağılının dramı,bölüm 1!
Yetmedi, 3 gün sonra onun da toplantısı vardı. 3 ilçeden katılan görev aşkıyla yanan 3 satirik katılmıştık toplantıya. Diğer 5 ilçenin temsilcileri yoktu. Başımızda sınıf öğretmenliğinden alan değişikliğiyle İngilizce öğretmeni olmuş bir eğitim yöneticisi, elinde ne isim listesi var ne de herhangi bir bilgisi, ona da ayrı bir kıl olduk, torpilin böylesine lanet okuduk, 3 mağdur kaynaştık falan. Gelmeyenlerden kura çekelim, gelen cezalandırılmısın önerilerimize kulak tıkadı, yine aramızda kura çekildi. Biri 8 aylık bebeği ve eşi kapıda bekler durumda, öteki Alzheimerlı babasını bırakıp gelmişti. " Kesin birimiz başkan, diğerimiz yardımcıyız, başkan ben olurum bu şansla!" dedim ikinciye. Zınkkkk yine çıktım kurada! Karşınızda koskoca Zonguldak İngilizce İl Zümre Başkanı duruyor:) Bunun anlamı, her türlü angarya toplantıya katıl, bir sürü okunmayacak evrak hazırla demek! Geçen yılkiler müfredat değişikliği uğruna il dışı seminere katılmışlar, bu yıl öyle olsa bir teselli olurdu en azından.
"Eğer bu ülkede, cumhurbaşkanı falan da kurayla seçilirse kesin reis-i cumhurunuz benim, böyle biline!" geyiğiyle dolanıyorum o gün bu gündür.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)