ANAOKULU TRAVMASI

Uzun uzun yazıp taslakta bıraktığım bir yazıda, Minnoş'un geçen yıl toplamda okul deneyimini anlattım, yaşarken de yazarken de içim kıyıldığı için orada öylece bıraktım. Benimle defalarca okulda derse girip mutlu mutlu eve dönen, anne- babasının okuluna keyifle ziyarete giden çocuk, 6 günde okulun/ okulların civarından geçmez hale gelmişti.

Minnoş, olumsuz deneyimleri ile ilgili çok ketum bir çocuk. Resmen yaratıcı drama, oyun ne varsa devreye sokup ağzından laf alarak ilk gün sınıfta ağlamayan tek çocukken nasıl anne- babasından ağlama krizleriyle ayrılamayan, bizden kendi evine gitmek istemeyen (çünkü bizde kalınca okula gitmiyordu) bir çocuk haline döndü öğrendik. 

Geçen yıl Ekim'den bu Eylül'e kadar güven kazanması,okulu sevimli kılma, kaygısını azaltma kısacası korkutan öğretmenin travmalarını onarma çabasıyla geçti. O 6 günde, geceleri kabuslar, yemek yiyememe nedeniyle kilo verme (kardeşim de üzüntüden aynı durundaydı), hastanelik olmasına varan bir dizi olumsuzluk yaşadık. Ev, Milli Eğitim Şura Salonu gibi öğretmen kaynıyor ama birimiz gidip öğretmenle  konuşamıyoruz. Anne-babayla aynı okuldaki çocuğu kapıdan burnunu uzatıp göremiyorlar. Sadece kural ve müfredat önemli çünkü. Disipliniyle övünen bir öğretmen de bazı veliler için aynı derecede önemli. Bizim aradığımız, azıcık çocuk görsün, sosyalleşsin, toplum içinde uyumlu bir birey gibi davransından öteye gitmiyordu oysa. Bu yüzden 6 gün sürdü macera, okul hayatı bitti, kendi  deyimiyle "Anneanne Okulu" na döndü :) 

Arada anne- babasının okulunda öğretmenini görüp korktu, okula adım atmaktan kaçındı ve en son anaokulu binası yanınca resmen sevindi çocuk. Gözle görülür bir sevinç, bir daha gitmeyeceğine  dair inancı pekişti. 

Bu yıl, benim okulumda tüm bunlardan haberi olan, sevecen ve katı kuralları olmayan bir öğretmeni var.  Henüz 4 olmamışken tam gün okul ve öğretmenin kuralcı tutumu onu zorlamışken, 5e ramak kala çok çabuk adapte olduğu bir okulu oldu. 

Hayattaki en büyük şanslardan birinin küçükken iyi bir öğretmene sahip olmak olduğu söylenir ya, gerçekten şans. Birilerinin aynı kabusu yaşamasına neden olmadığımı, şanssızlık olarak anılmamak istediğimi biliyorum bir kez daha.  

ANAOKULU TRAVMASI

Uzun uzun yazıp taslakta bıraktığım bir yazıda, Minnoş'un geçen yıl toplamda okul deneyimini anlattım, yaşarken de yazarken de içim kıyıldığı için orada öylece bıraktım. Benimle defalarca okulda derse girip mutlu mutlu eve dönen, anne- babasının okuluna keyifle ziyarete giden çocuk, 6 günde okulun/ okulların civarından geçmez hale gelmişti.

Minnoş, olumsuz deneyimleri ile ilgili çok ketum bir çocuk. Resmen yaratıcı drama, oyun ne varsa devreye sokup ağzından laf alarak ilk gün sınıfta ağlamayan tek çocukken nasıl anne- babasından ağlama krizleriyle ayrılamayan, bizden kendi evine gitmek istemeyen (çünkü bizde kalınca okula gitmiyordu) bir çocuk haline döndü öğrendik. 

Geçen yıl Ekim'den bu Eylül'e kadar güven kazanması,okulu sevimli kılma, kaygısını azaltma kısacası korkutan öğretmenin travmalarını onarma çabasıyla geçti. O 6 günde, geceleri kabuslar, yemek yiyememe nedeniyle kilo verme (kardeşim de üzüntüden aynı durundaydı), hastanelik olmasına varan bir dizi olumsuzluk yaşadık. Ev, Milli Eğitim Şura Salonu gibi öğretmen kaynıyor ama birimiz gidip öğretmenle  konuşamıyoruz. Anne-babayla aynı okuldaki çocuğu kapıdan burnunu uzatıp göremiyorlar. Sadece kural ve müfredat önemli çünkü. Disipliniyle övünen bir öğretmen de bazı veliler için aynı derecede önemli. Bizim aradığımız, azıcık çocuk görsün, sosyalleşsin, toplum içinde uyumlu bir birey gibi davransından öteye gitmiyordu oysa. Bu yüzden 6 gün sürdü macera, okul hayatı bitti, kendi  deyimiyle "Anneanne Okulu" na döndü :) 

Arada anne- babasının okulunda öğretmenini görüp korktu, okula adım atmaktan kaçındı ve en son anaokulu binası yanınca resmen sevindi çocuk. Gözle görülür bir sevinç, bir daha gitmeyeceğine  dair inancı pekişti. 

Bu yıl, benim okulumda tüm bunlardan haberi olan, sevecen ve katı kuralları olmayan bir öğretmeni var.  Henüz 4 olmamışken tam gün okul ve öğretmenin kuralcı tutumu onu zorlamışken, 5e ramak kala çok çabuk adapte olduğu bir okulu oldu. 

Hayattaki en büyük şanslardan birinin küçükken iyi bir öğretmene sahip olmak olduğu söylenir ya, gerçekten şans. Birilerinin aynı kabusu yaşamasına neden olmadığımı, şanssızlık olarak anılmamak istediğimi biliyorum bir kez daha.  

OKUL SERVİSLERİ

Geçen yazdan beri okul servisleri ile ilgili bir sürü vukuat okuduk, izledik.  Ev ve okul arasındaki dik.yokuşa, özellikle akşam saatlerinde bacalardan çıkan duman da eklenince geçen yıl ben de okul servisine para karşılığı yazılmıştım, evin önünden okula gidiş geliş, servis yolu uzatmasına rağmen rahattı. Tekli koltuk da konforlu.

Geçen yıldan beri, rahat koltuğumda  oturturken servis şoförüne ve rehber personel olan eşine koltukların kolçağının olmadığını, iki kişilik yere üçer kişi oturtuklarını ve emniyet kemeri tanımadıklarını falan defalarca dile getirdim. Bir öğretmen de yıllarca gidip geliyordu ve servisle kişisel ilişkileri baskındı, çok da ses çıkarmadı.

Bu yıl, yeğenim de benimle gidip gelebilsin diye bizim okulun ana sınıfına kaydolunca, aynı servisle gidiş saatlerimiz de uyunca ikimiz beraber kaydolduk. İlk haftaki oryantasyonda annem de geldi ve o da rahatsız oldu servisin içinden. Dile getirince tekli koltuğa oturtacakları söylendi. Hadi bizimki için çözüm bulundu, ya diğerleri?! Gördüğümüz velilerle de konuştuk ama mahalle komşuları diye olsa gerek gıkları çıkmadı.

Yeni yılda serviste yapılan tek iyileştirme, zorunlu tutulan kamera sistemiydi. Bir de, yetişkinlerin servise alınmayacağı. Piyango, okulun öğretmeni olmama rağmen bana da vurdu yani. Valilik izni ile binebiliyorum sanırım. Yine de, ihmallerden dolaylı olarak etkilensem de,  piyango bana da vursa da, denetimlerin olmasından memnunum. Velilerin de biraz daha ilgili ve sorumluluk sahibi olması şart ama. Yoksa, hangi koşullarda ve kime emanet edildiği belli olmayan çocuklarının başına bir şey geldiğinde dövünmek nafile!

OKUL SERVİSLERİ

Geçen yazdan beri okul servisleri ile ilgili bir sürü vukuat okuduk, izledik.  Ev ve okul arasındaki dik.yokuşa, özellikle akşam saatlerinde bacalardan çıkan duman da eklenince geçen yıl ben de okul servisine para karşılığı yazılmıştım, evin önünden okula gidiş geliş, servis yolu uzatmasına rağmen rahattı. Tekli koltuk da konforlu.

Geçen yıldan beri, rahat koltuğumda  oturturken servis şoförüne ve rehber personel olan eşine koltukların kolçağının olmadığını, iki kişilik yere üçer kişi oturtuklarını ve emniyet kemeri tanımadıklarını falan defalarca dile getirdim. Bir öğretmen de yıllarca gidip geliyordu ve servisle kişisel ilişkileri baskındı, çok da ses çıkarmadı.

Bu yıl, yeğenim de benimle gidip gelebilsin diye bizim okulun ana sınıfına kaydolunca, aynı servisle gidiş saatlerimiz de uyunca ikimiz beraber kaydolduk. İlk haftaki oryantasyonda annem de geldi ve o da rahatsız oldu servisin içinden. Dile getirince tekli koltuğa oturtacakları söylendi. Hadi bizimki için çözüm bulundu, ya diğerleri?! Gördüğümüz velilerle de konuştuk ama mahalle komşuları diye olsa gerek gıkları çıkmadı.

Yeni yılda serviste yapılan tek iyileştirme, zorunlu tutulan kamera sistemiydi. Bir de, yetişkinlerin servise alınmayacağı. Piyango, okulun öğretmeni olmama rağmen bana da vurdu yani. Valilik izni ile binebiliyorum sanırım. Yine de, ihmallerden dolaylı olarak etkilensem de,  piyango bana da vursa da, denetimlerin olmasından memnunum. Velilerin de biraz daha ilgili ve sorumluluk sahibi olması şart ama. Yoksa, hangi koşullarda ve kime emanet edildiği belli olmayan çocuklarının başına bir şey geldiğinde dövünmek nafile!

KALIP YARGILAR

Aranızda kalıp yargıları olmayan, insanları " ....lar şöyledir." şeklinde genel tanımlara sokup etiketlememeli başaranınız var mıdır bilmiyorum.Varsa çok tebrik ediyorum. Ben ne kadar uğraşsam da % 100 başaramadım bugüne kadar, benim için mümkün mü bilmiyorum da zaten.

Her ne kadar etiketlememe konusunda en azından bir farkındalık, çokça da suçluluk duysam da kalıp yargılarım var benim. Mesela toplamda 15 ay çalıştığım ve bolca olumsuz yaşantılar sahibi olduğum Doğu şehri ve insanları hakkında. Tesadüfen bir programda, kızını zorla evlendiren, ensestle gündeme gelen, hırsız, vb. kimi görsem kesin oralı olduğu fikri üşüşüyor beynime. Çoğu zaman haklı da çıkıyorum ama bu yaftalama, önyargı hep kekremsi bir tat bırakıyor yine de. Kendinden bir hoşnutsuzluk hali. İsabet ettirmekten memnun, kalıp yargılardan memnuniyetsizlik hali. Bugün yine ekranda denk gelince aynı hislerle dolup yine sorguladım kendimi, buraya da kayıt düşmek istedim.

KALIP YARGILAR

Aranızda kalıp yargıları olmayan, insanları " ....lar şöyledir." şeklinde genel tanımlara sokup etiketlememeli başaranınız var mıdır bilmiyorum.Varsa çok tebrik ediyorum. Ben ne kadar uğraşsam da % 100 başaramadım bugüne kadar, benim için mümkün mü bilmiyorum da zaten.

Her ne kadar etiketlememe konusunda en azından bir farkındalık, çokça da suçluluk duysam da kalıp yargılarım var benim. Mesela toplamda 15 ay çalıştığım ve bolca olumsuz yaşantılar sahibi olduğum Doğu şehri ve insanları hakkında. Tesadüfen bir programda, kızını zorla evlendiren, ensestle gündeme gelen, hırsız, vb. kimi görsem kesin oralı olduğu fikri üşüşüyor beynime. Çoğu zaman haklı da çıkıyorum ama bu yaftalama, önyargı hep kekremsi bir tat bırakıyor yine de. Kendinden bir hoşnutsuzluk hali. İsabet ettirmekten memnun, kalıp yargılardan memnuniyetsizlik hali. Bugün yine ekranda denk gelince aynı hislerle dolup yine sorguladım kendimi, buraya da kayıt düşmek istedim.

YENİ CUMHURBAŞKANI ADAYINIZ BENİM :)

Eylül geldi de geçiyor, hangi ara seminerler bitti, okul açıldı anlamadım bu yıl.

Seminerin ilk haftası, tam güne geçmeye adapteyle geçti. İkinci hafta pazartesi yeni müfredata ilgili bir seminer vardı. Bize yeni müfredatı sadece biri sunum yapan diğerleri oturan 4 kişi anlattı sözde. Abartısız yarım saat sürdü maksimum ve neyin değiştiği ile ilgili slaytlar atlandı, okunmadı bile. Sonra bir whatsapp grubu kurup bilgi paylaşımı yapılacağı söylendi, gecenin köründe bile abuk subuk kişisel paylaşımlar yapılınca ondan da çıktım dayanamayıp zaten :)

Sonra, aynı gün öğleden sonra müdürün haber vermeyi unuttuğu bir toplantım daha varmış. Okulda branşta tek olunca doğal olarak yılda 3 kez toplandığımız okul zümre başkanları toplantısına katılıyorum rutin. Yazın başından beri içimde bir his, bu yıl ilçe zümre başkanı olmaktan kurtulamayacağımı söylüyordu, gelenler arasından kura çekilirken yanımdaki öğretmene bunu söyledim. Aynı anda zınkkk kurada adım çıktı! Şom ağılının dramı,bölüm 1!

Yetmedi, 3 gün sonra onun da toplantısı vardı. 3 ilçeden katılan görev aşkıyla yanan 3 satirik katılmıştık toplantıya. Diğer 5 ilçenin temsilcileri yoktu. Başımızda sınıf öğretmenliğinden alan değişikliğiyle İngilizce öğretmeni olmuş bir eğitim yöneticisi, elinde ne isim listesi var ne de herhangi bir bilgisi, ona da ayrı bir kıl olduk, torpilin böylesine lanet okuduk, 3 mağdur kaynaştık falan. Gelmeyenlerden kura çekelim, gelen cezalandırılmısın önerilerimize kulak tıkadı, yine aramızda kura çekildi. Biri 8 aylık bebeği ve eşi kapıda bekler durumda, öteki Alzheimerlı babasını bırakıp gelmişti. " Kesin birimiz başkan, diğerimiz yardımcıyız, başkan ben olurum bu şansla!" dedim ikinciye. Zınkkkk yine çıktım kurada! Karşınızda koskoca Zonguldak İngilizce İl Zümre Başkanı duruyor:)  Bunun anlamı, her türlü angarya toplantıya katıl, bir sürü okunmayacak evrak hazırla demek! Geçen yılkiler müfredat değişikliği uğruna il dışı seminere katılmışlar, bu yıl öyle olsa bir teselli olurdu en azından.

"Eğer bu ülkede, cumhurbaşkanı falan da kurayla seçilirse kesin reis-i cumhurunuz benim, böyle biline!" geyiğiyle dolanıyorum o gün bu gündür.

YENİ CUMHURBAŞKANI ADAYINIZ BENİM :)

Eylül geldi de geçiyor, hangi ara seminerler bitti, okul açıldı anlamadım bu yıl.

Seminerin ilk haftası, tam güne geçmeye adapteyle geçti. İkinci hafta pazartesi yeni müfredata ilgili bir seminer vardı. Bize yeni müfredatı sadece biri sunum yapan diğerleri oturan 4 kişi anlattı sözde. Abartısız yarım saat sürdü maksimum ve neyin değiştiği ile ilgili slaytlar atlandı, okunmadı bile. Sonra bir whatsapp grubu kurup bilgi paylaşımı yapılacağı söylendi, gecenin köründe bile abuk subuk kişisel paylaşımlar yapılınca ondan da çıktım dayanamayıp zaten :)

Sonra, aynı gün öğleden sonra müdürün haber vermeyi unuttuğu bir toplantım daha varmış. Okulda branşta tek olunca doğal olarak yılda 3 kez toplandığımız okul zümre başkanları toplantısına katılıyorum rutin. Yazın başından beri içimde bir his, bu yıl ilçe zümre başkanı olmaktan kurtulamayacağımı söylüyordu, gelenler arasından kura çekilirken yanımdaki öğretmene bunu söyledim. Aynı anda zınkkk kurada adım çıktı! Şom ağılının dramı,bölüm 1!

Yetmedi, 3 gün sonra onun da toplantısı vardı. 3 ilçeden katılan görev aşkıyla yanan 3 satirik katılmıştık toplantıya. Diğer 5 ilçenin temsilcileri yoktu. Başımızda sınıf öğretmenliğinden alan değişikliğiyle İngilizce öğretmeni olmuş bir eğitim yöneticisi, elinde ne isim listesi var ne de herhangi bir bilgisi, ona da ayrı bir kıl olduk, torpilin böylesine lanet okuduk, 3 mağdur kaynaştık falan. Gelmeyenlerden kura çekelim, gelen cezalandırılmısın önerilerimize kulak tıkadı, yine aramızda kura çekildi. Biri 8 aylık bebeği ve eşi kapıda bekler durumda, öteki Alzheimerlı babasını bırakıp gelmişti. " Kesin birimiz başkan, diğerimiz yardımcıyız, başkan ben olurum bu şansla!" dedim ikinciye. Zınkkkk yine çıktım kurada! Karşınızda koskoca Zonguldak İngilizce İl Zümre Başkanı duruyor:)  Bunun anlamı, her türlü angarya toplantıya katıl, bir sürü okunmayacak evrak hazırla demek! Geçen yılkiler müfredat değişikliği uğruna il dışı seminere katılmışlar, bu yıl öyle olsa bir teselli olurdu en azından.

"Eğer bu ülkede, cumhurbaşkanı falan da kurayla seçilirse kesin reis-i cumhurunuz benim, böyle biline!" geyiğiyle dolanıyorum o gün bu gündür.

BALKANLAR İZLENİMLERİ- BÖLÜM 2

Blog tematik bir blog olmayınca, gezi izlenimi arası ülke gündemi yazısı giriyor araya. Böyle çorba gibi biraz bu tarz kişisel bloglar farkındayım. Oysa anne-çocuk blogu yazsanız, "Gaz çıkardı, diş çıkardı, beni çileden çıkardı." temalı, birbiriyle alakalı bir gündeminiz olur. Bu blog da böyle, yapacak birşey yok!

İzlenimlere devam:

5- Gezdiğim her ülkede, bizim tarihi eserlerimizin çokluğu, doğal güzelliklerimiz vesaireyi kıyasladım ister istemez. Elimizdekilerin değerini bilmiyor, yeterince reklam yapmıyor, "herşey dahil" anlayışıyla elimizdekini değerlendiremiyoruz. Oysa, hızlı servis ne büyük bir değer, bunun reklamını bile yapsak yetermiş.

Belgrad Kalemegdan. "Castle" falan diye yol sormayın sakın, anlaşılmıyor.

6- Avrupa Birliği için çırpınan, iyimser bakan pek çok insan var bu topraklarda

Üniversitede Zeynep Göğüş bize 30 yıl sonra Avrupa Birliği ve Türkiye ilişkisini nasıl gördüğümüze dair bir ütopya yazdırmıştı. O zamanlar, ne kadar iyimser değilsem yine aynı fikirdeyim. Ucuz işgücü olmamız gibi aleyhimize olacak bir sürü etken varken artıları çok yaşayamayacağız kanısındayım. Ekonomik olarak güçlü olan ülkelerin rüyası AB, biz de o kulvarda değiliz hala.

Neyse, bu tezimi Belgrad'da bir dondurmacı doğruladı. Israrla euro ile alışveriş yapmak istedi bir arkadaşım. Diğer arkadaşım da, neden kabul etmedikllerini sorunca adam patladı: " Euro kullanmak istiyorsanız Kosova'ya gidin. Burası Sırbistan. Biz Avrupa Birliği'ne girmek istemiyoruz." dedi.

Orijinal Arnavut kaldırımları. Gece İşkodra'da gezerken çekmiştim. Bizde başta Taksim olmak üzere yok edildikleri için fotoğraflamak anlamlı geldi.

Rehberin daha önce anlattıklarına dayanarak, az maaşla AB ülkesi olanların İtalya, Almanya gibi zengin ülkelerin araba çöplüğü, ucuz iş gücü olduğu, genç nüfusun bu ülkelere  göçüp yaşam mücadelesi verdiği bir ortam Balkanlar. Adamın patlaması da, durumu özetledi aslında.


7- Üstteki maddeden bağımsız ve çok alakasız olarak tuvaletlere değineyim. Taharet musluğu Batı için bir gerçek değil haliyle.  Bunu bilerek temkinli davranırsanız, tüm tur otobüsleri yolcularıyla bırlıkte uzun kuyruklara girerseniz sorun yok ya da sabah otelde- akşam otelde, oh mis! Sağlıklı değil belki ama konforlu!

Şimdi bu mide burkan maddede bırakıyorum konuyu. Hazmetsin biraz :)

BALKANLAR İZLENİMLERİ- BÖLÜM 2

Blog tematik bir blog olmayınca, gezi izlenimi arası ülke gündemi yazısı giriyor araya. Böyle çorba gibi biraz bu tarz kişisel bloglar farkındayım. Oysa anne-çocuk blogu yazsanız, "Gaz çıkardı, diş çıkardı, beni çileden çıkardı." temalı, birbiriyle alakalı bir gündeminiz olur. Bu blog da böyle, yapacak birşey yok!

İzlenimlere devam:

5- Gezdiğim her ülkede, bizim tarihi eserlerimizin çokluğu, doğal güzelliklerimiz vesaireyi kıyasladım ister istemez. Elimizdekilerin değerini bilmiyor, yeterince reklam yapmıyor, "herşey dahil" anlayışıyla elimizdekini değerlendiremiyoruz. Oysa, hızlı servis ne büyük bir değer, bunun reklamını bile yapsak yetermiş.

Belgrad Kalemegdan. "Castle" falan diye yol sormayın sakın, anlaşılmıyor.

6- Avrupa Birliği için çırpınan, iyimser bakan pek çok insan var bu topraklarda

Üniversitede Zeynep Göğüş bize 30 yıl sonra Avrupa Birliği ve Türkiye ilişkisini nasıl gördüğümüze dair bir ütopya yazdırmıştı. O zamanlar, ne kadar iyimser değilsem yine aynı fikirdeyim. Ucuz işgücü olmamız gibi aleyhimize olacak bir sürü etken varken artıları çok yaşayamayacağız kanısındayım. Ekonomik olarak güçlü olan ülkelerin rüyası AB, biz de o kulvarda değiliz hala.

Neyse, bu tezimi Belgrad'da bir dondurmacı doğruladı. Israrla euro ile alışveriş yapmak istedi bir arkadaşım. Diğer arkadaşım da, neden kabul etmedikllerini sorunca adam patladı: " Euro kullanmak istiyorsanız Kosova'ya gidin. Burası Sırbistan. Biz Avrupa Birliği'ne girmek istemiyoruz." dedi.

Orijinal Arnavut kaldırımları. Gece İşkodra'da gezerken çekmiştim. Bizde başta Taksim olmak üzere yok edildikleri için fotoğraflamak anlamlı geldi.

Rehberin daha önce anlattıklarına dayanarak, az maaşla AB ülkesi olanların İtalya, Almanya gibi zengin ülkelerin araba çöplüğü, ucuz iş gücü olduğu, genç nüfusun bu ülkelere  göçüp yaşam mücadelesi verdiği bir ortam Balkanlar. Adamın patlaması da, durumu özetledi aslında.


7- Üstteki maddeden bağımsız ve çok alakasız olarak tuvaletlere değineyim. Taharet musluğu Batı için bir gerçek değil haliyle.  Bunu bilerek temkinli davranırsanız, tüm tur otobüsleri yolcularıyla bırlıkte uzun kuyruklara girerseniz sorun yok ya da sabah otelde- akşam otelde, oh mis! Sağlıklı değil belki ama konforlu!

Şimdi bu mide burkan maddede bırakıyorum konuyu. Hazmetsin biraz :)