Öğretmenler Günü için hazırlanan programda, bu yıl "en"ler de seçilmiş öğrenciler tarafından. Normalde cuma günü boş günüm diye izleyemeyeceğim video, o gün elektrikler kesilmiş diye dün yayınlandı.
'En dert dinleyen" seçilmişim. En karizmatik, en muhteşem gibi çok genel tanımların bana değil de başkasına gitmesine pek bir sevindim:) Çok kişisel geldi bu tanım. Okuldaki öğretmenler de, "dert annesi" yorumunu yaptılar. Gerçi bir öğrencimin " en iyi kalpli" ya da " en komik" de olmalıydınız demesi de gururumu okşamadı değil:) Dert dinliyorum da, ne kadarına çareyim o meçhul! Jüri onu dikkate almamış demek ki!:)
Bu meslekte öğrencinin ileride nasıl bir kariyerinin olacağı, kendine ve topluma zarar vermeyen bir hayat sürüp sürmeyeceği falan uzun vadeli çıktılar. Psikolojik danışmasa olduğu gibi "şimdi ve burada" olduğu, anlık değerlendirmeler mesleki tatmin getiriyor. Güzel bir söz, sevgi dolu bir bakış, arkanızdan duyduğunuz bir yorum,... Asıl hediye de bunlar zaten.
27 Kasım 2018 Salı
6 Kasım 2018 Salı
İKİ SATIRLIK (M)ADAMLAR
Sıla'ya uygulanan şiddet konusu hakkında şiddeti kınama ekseninde çok şey yazılabilir, söylenebilir ama derdim başka. Genelde bu tür olaylarda haberler dışında, sosyal medya yorumlarını ve sözlükleri okuyorum ben.
Günlerdir, mideme tiksinti dolu kramplar girerek okuyorum yorumları. Evli olmadığı bir adamın evine gece yarısı giden, 15 Temmuz hakkında olumsuz yorum yapan, duruşu güçlü ve sesi maskülen bulunan, kendisi dile getirmese de iddialara göre biseksüel olma ihtimali de bulunan bir kadının değil şiddet görmeme, yaşama hakkı da yok bu yaratıklara göre! :( Kadını da erkeği de, ici pislik dolu bir sürü pislik!
Aynı havayı solumaktan, aynı türden canlılar olmaktan utanıyorum, tiksiniyorum. Bu kadar "kötü", bu kadar bağnaz, vicdansız, nefret dolu tiplerle çevrili olmak içimi ürpertiyor, yalnızlık hissi veriyor. Sonra, derin bir acıma duygusu tüm bunları bastırıyor!
Günlerdir, mideme tiksinti dolu kramplar girerek okuyorum yorumları. Evli olmadığı bir adamın evine gece yarısı giden, 15 Temmuz hakkında olumsuz yorum yapan, duruşu güçlü ve sesi maskülen bulunan, kendisi dile getirmese de iddialara göre biseksüel olma ihtimali de bulunan bir kadının değil şiddet görmeme, yaşama hakkı da yok bu yaratıklara göre! :( Kadını da erkeği de, ici pislik dolu bir sürü pislik!
Aynı havayı solumaktan, aynı türden canlılar olmaktan utanıyorum, tiksiniyorum. Bu kadar "kötü", bu kadar bağnaz, vicdansız, nefret dolu tiplerle çevrili olmak içimi ürpertiyor, yalnızlık hissi veriyor. Sonra, derin bir acıma duygusu tüm bunları bastırıyor!
31 Ekim 2018 Çarşamba
DURAKLAMA DÖNEMİ AÇILIMI
Doktora tezimi yazdığım dönemde, danışmanım hakkında yazıp duruyordum. Tez sürecinde insani yönünü ortaya çıkarmış olması bir yandan çok takdir ettiğim bir meziyetti, hala da öyle ama aynı zamanda mükemmelliyetçi ve bir o kadar da kafası dağınık olması zorlamıştı beni. Bir sürü zaman kaybettim okumadığı zamanlar için ama nihayetinde bitti!
Tezden sonra da ortak bildiriler sundum, makale de yazıp gönderdim. 2 yılı geçti ilk makaleyi gönderdiğimden beri. Yılmadım, yine düzenleyip gönderdim, o da 2 yıla ulaşacak. "Okumadım ama yeniden düzenleyip gönder." dediğinde artık yıldım!
Tez nasılsa sizin diye tez danışmanından bağımsız bir dergiye gönderseniz, ona da katkılarından dolayı teşekkür etseniz olay olur. Bizde tez sizin kadar onun da malı, destek olsa da, olmasa da! Yazacağınız makalede gram desteği olmasa da, adı geçecek.
Benimkinde olduğu gibi hem herşeyi kontrol etmek isteyip hem de dönüt vermeyince bekle dur! Arasam, suçlu benim ona göre çünkü 3. yü göndermedim :( Psikolojik olarak yıprattım mı, niye arayıp sormuyor diyen de yok! Gerçi hepten silmişim telefon numarasını gelen aramaları silerken:) Bilinçaltım isyan etmiş resmen! Sadece FB üzerinden yaşam belirtimi takip edebilir :)
Tezinizden üreteceğiniz makale de, akademik yükselme için eninde sonunda gerek şart konumunda. Hep emin değildim ama artık daha da sorgular oldum gerçekten isteyip istemediğimi akademik hayatı da.
Tezden sonra da ortak bildiriler sundum, makale de yazıp gönderdim. 2 yılı geçti ilk makaleyi gönderdiğimden beri. Yılmadım, yine düzenleyip gönderdim, o da 2 yıla ulaşacak. "Okumadım ama yeniden düzenleyip gönder." dediğinde artık yıldım!
Tez nasılsa sizin diye tez danışmanından bağımsız bir dergiye gönderseniz, ona da katkılarından dolayı teşekkür etseniz olay olur. Bizde tez sizin kadar onun da malı, destek olsa da, olmasa da! Yazacağınız makalede gram desteği olmasa da, adı geçecek.
Benimkinde olduğu gibi hem herşeyi kontrol etmek isteyip hem de dönüt vermeyince bekle dur! Arasam, suçlu benim ona göre çünkü 3. yü göndermedim :( Psikolojik olarak yıprattım mı, niye arayıp sormuyor diyen de yok! Gerçi hepten silmişim telefon numarasını gelen aramaları silerken:) Bilinçaltım isyan etmiş resmen! Sadece FB üzerinden yaşam belirtimi takip edebilir :)
Tezinizden üreteceğiniz makale de, akademik yükselme için eninde sonunda gerek şart konumunda. Hep emin değildim ama artık daha da sorgular oldum gerçekten isteyip istemediğimi akademik hayatı da.
Uzun zamandır buraya yazmıyordum ya, aslında biraz da bundan. Yaşarken sevimsiz olanı yazmak da sevimsiz geliyor. Tez dönemimdeki bu gibi serzenişler, şimdi hastalık söz konusu olunca da aynı olacak, oturup sürekli hastalık yazıyorum endişemden uzak duruyorum bazen buraya yazmaktan...
8 Ağustos 2018 Çarşamba
YAŞLI ADAM (!)
Her yanımız deniz ama 80lerde il dışı vapur seferi bile varken deniz ulaşımı yapılmıyor bu şehrin merkezinde artık :( Konunuz bu değil gerçi!
Yeğenimi Ereğl'ye mini tekne turuna götürürüm belki diye hava durumuna bakarken şöyle bir haber gördüm. Yaşlı adam" yazınca yanlış mi okudum diye tekrar. 55 yaşındaymış yaşlı dedikleri! Hani 18 yaşındayken 30 bile çok yaşlıdır ya, haberi yapan da böyle bir çömez galiba ya da 30larda ölünen bir kabileye mensup.
Ünlülerle ilgili haberlerde de oluyor aynısı. "40 yaşında olmasına rağmen fiziğinden birşey kaybetmedi, 35 yaşına rağmen hamile, 30 yaşında ama cildi pürüzsüz, vb." Sanırsınız hepsi 80 ve üstü yaşlarda.
Avrupalı turistler gibi emeklilik sonrası sırt çantasıyla dünyayı turlayacak kadar sağlıklı yaşlanmıyor bizde kimse ama ölen bir adamcağız da 55 yaşında da " genç ölüm" artık bu cağda. Haberi yazan "çıtır", yaşla ilgili yeni tasniften habersiz sanırım:)
Yeğenimi Ereğl'ye mini tekne turuna götürürüm belki diye hava durumuna bakarken şöyle bir haber gördüm. Yaşlı adam" yazınca yanlış mi okudum diye tekrar. 55 yaşındaymış yaşlı dedikleri! Hani 18 yaşındayken 30 bile çok yaşlıdır ya, haberi yapan da böyle bir çömez galiba ya da 30larda ölünen bir kabileye mensup.
Ünlülerle ilgili haberlerde de oluyor aynısı. "40 yaşında olmasına rağmen fiziğinden birşey kaybetmedi, 35 yaşına rağmen hamile, 30 yaşında ama cildi pürüzsüz, vb." Sanırsınız hepsi 80 ve üstü yaşlarda.
Avrupalı turistler gibi emeklilik sonrası sırt çantasıyla dünyayı turlayacak kadar sağlıklı yaşlanmıyor bizde kimse ama ölen bir adamcağız da 55 yaşında da " genç ölüm" artık bu cağda. Haberi yazan "çıtır", yaşla ilgili yeni tasniften habersiz sanırım:)
31 Temmuz 2018 Salı
KARNE ALMIŞ GİBİ
Burada tedavi süreci dışında birşeyler yazmaya çabalıyorum mümkün olabildiğince. Ne kadar mümkünse!
Bu kez paylaşmak istedim bile isteye. 2 kürlük kemoterapi sonucu doktorun istediği ilk PET çekildi. Normalde 3 kür sonrası olacaktı, erkene çekildi gelişmeyi görmek için.
Sonuçlar alındı. Karne ya da sınav sonucu beklerken duyduğum heyecanı yaşadık resmen. BELİRGİN BİR KUCULME VAR. Radyoterapiye başlanacak.
Geçen ay bu zamanlar ayakta duramıyordu düşen tansiyonu yüzünden, bugünse durum bu. Belki, sonraki ay " Ne kadar da erken sevinmeye başlamışız, salak bir Pollyanna olarak tanımadığın insanlarla paylaştın da ne oldu?!" diye düşünebilirim. Uzun ve zikzaklı bir yol bu, bunun farkındayım. Çok anlık değişiyor iyilik hali, umarım sürekli olur tüm sevdiklerimizin sağlığı!
17 Temmuz 2018 Salı
KAOS TOPLUMU
Kişisel gündemimiz ne kadar ağır olursa olsun, ülkenin hızına yetişmek mümkün değil. Talat Bulut, çocuk istismar ve ölümleri, seçim hengamesi ve üstüne Mustafa Ceceli olayı...
Aralarında en fazla 1 hafta ara olan, gündemi oyalayan hikayeler. Bu kadarı sakin, dingin, yavaş yürüyen bir coğrafyada olsa ülke vatandaşları kendini şaşırır, psikolojik destek almaya koşardı.
Biz ise, hıza, kaosa, rezilliğe alışık bünyelerimizle gündelik yaşamlarımıza devam ediyoruz. Ya topluca uyuştuk ya da histerik histerik yaşıyoruz haberimiz yok!
Aralarında en fazla 1 hafta ara olan, gündemi oyalayan hikayeler. Bu kadarı sakin, dingin, yavaş yürüyen bir coğrafyada olsa ülke vatandaşları kendini şaşırır, psikolojik destek almaya koşardı.
Biz ise, hıza, kaosa, rezilliğe alışık bünyelerimizle gündelik yaşamlarımıza devam ediyoruz. Ya topluca uyuştuk ya da histerik histerik yaşıyoruz haberimiz yok!
4 Temmuz 2018 Çarşamba
MAĞDUR EDEBİYATI
Günlük hayatı, sayfalarımızı siyasetten arındırmak mümkün değil. Bugün Berna Laçin attığı bir tweet yüzünden sanal lince uğradı, üstüne hakkında soruşturma açıldı.
"İdam çözüm olsaydı, Medine tecavüzcüyle dolmazdı." şeklinde özetlenebilecek bir şeydi yazdığı. Dini değerlere, Hz. Muhammed'in mezarının olduğu yere hakaret etmekten adına bir linç kampanyası düzenlendi kadının.
Laçin'in iddiasına göre, fitili ateşleyen Alişan! Şaşırdım mı? Pek tabii HAYIR! Adam, 8 haftalık evli, karısının 7 haftalık hamile olduğunu kamuoyuna ispat için rapor gösterecek yakında, herşey milli değerlere uygun, yer ve zamanda yapıldı diye ispat etmeden ölmeyecek, yoksa çocuğunun diş buğdayına gelmez Erdoğan :)
Ne halt yediysen ye, özelini biraz kendine sakla ki, değer yargıların olduğuna inanalım! Bir Arap şehrini mabet kabul.edip linci körüklemek yerine, kadın ne demek istedi bir düşün be adam! Yahşi Cazibe'deki Simge gibi "Mağdurum da mağdurum." dilinde sürekli. Mağduru oynamak, sürekli değerleri aşağılanıyormuş gibi yapmak kadar kolayı yok nasılsa, vur abalıya, şanın yürüsün!
"İdam çözüm olsaydı, Medine tecavüzcüyle dolmazdı." şeklinde özetlenebilecek bir şeydi yazdığı. Dini değerlere, Hz. Muhammed'in mezarının olduğu yere hakaret etmekten adına bir linç kampanyası düzenlendi kadının.
Laçin'in iddiasına göre, fitili ateşleyen Alişan! Şaşırdım mı? Pek tabii HAYIR! Adam, 8 haftalık evli, karısının 7 haftalık hamile olduğunu kamuoyuna ispat için rapor gösterecek yakında, herşey milli değerlere uygun, yer ve zamanda yapıldı diye ispat etmeden ölmeyecek, yoksa çocuğunun diş buğdayına gelmez Erdoğan :)
Ne halt yediysen ye, özelini biraz kendine sakla ki, değer yargıların olduğuna inanalım! Bir Arap şehrini mabet kabul.edip linci körüklemek yerine, kadın ne demek istedi bir düşün be adam! Yahşi Cazibe'deki Simge gibi "Mağdurum da mağdurum." dilinde sürekli. Mağduru oynamak, sürekli değerleri aşağılanıyormuş gibi yapmak kadar kolayı yok nasılsa, vur abalıya, şanın yürüsün!
1 Temmuz 2018 Pazar
TIKABASA
Gündem değişsin, güzel ve farklı şeylerden bahsedelim diyor ama ya zor! Uzuuun zamandır haber izlememe uğraşı veriyorum ama olmuyor, bir şekilde okuyup haberdar oluyorum.Duymayan kalmamıştır son sapık olayını da!
Çocuğu istismara karşı eğiten bir sürü yazı geziniyor yine ortalıkta. Büyüğü eğitmezsen, hastaysa tedavi etmezsen, çocuğun o güce karşı sesi hep cılız kalacak. Teoride öğrendiklerinin pratikte karşılığı, ancak "normal" sartlarda geçerli çünkü. O yüzden, savunmayı öğretmek tek çözüm değil maalesef, hasta ruhlar tedavi edilmeli önce!
Kimyasal hadım lafları gündemde yine ama artık laf değil çözüm lazım. Lafa doyduk tıkabasa!
27 Haziran 2018 Çarşamba
AĞAÇ GİYDİRME
"Ağaç giydirme", yeni bir akımmış. Ben uzun süredir kaç kere aynı yoldan geçtiysem de bu sabah hastane yolunda fark ettim.
Örgülerle süslenmiş ağaçları görünce nete baktım tırnak içindeki sözcüklerle, tam da bu adla anılıyormuş bu işlem.
Ağaç koruma amaçlı yapıldığı söyleniyor ama ilk endişem ağacın doğasına zarar verip vermediği oldu. Estetik uğruna heba ederler mi ağaçları bilemedim. Bizdeki çevre bilincine bakınca da neden olmasın!
Merdivenleri renk renk boyama modası, en azından canlı bir organizma üzerinde test etmiyordu hobileri. Buna biraz temkinli yaklaşmalı sanki!
Örgülerle süslenmiş ağaçları görünce nete baktım tırnak içindeki sözcüklerle, tam da bu adla anılıyormuş bu işlem.
Ağaç koruma amaçlı yapıldığı söyleniyor ama ilk endişem ağacın doğasına zarar verip vermediği oldu. Estetik uğruna heba ederler mi ağaçları bilemedim. Bizdeki çevre bilincine bakınca da neden olmasın!
Merdivenleri renk renk boyama modası, en azından canlı bir organizma üzerinde test etmiyordu hobileri. Buna biraz temkinli yaklaşmalı sanki!
23 Haziran 2018 Cumartesi
TEKDÜZE
Son 16 yıldır 5 ayrı şehirde yaşamışım. Değişimi de istikrar kadar severim.
İstikrar ve tekdüzelik aynı şeyler değil benim gözümde ve tabii sözlükte. Siyasetten, herhangi bir siyasi görüşten bağımsız olarak tekdüzelikten sıkıldım bu ülkede. İstikrar aldanması ile dayatılan "aynı şu, aynı bu isimlerden, yuzkerden, değişim adı altındaki zikzaklatdan" gına geldi.
Atatürk'ün 15 yıllık iktidarı bu hissi vermezdi eminim çünkü gelişim, atılım, yenilik derken her gün yeni bir heyecan dolardı içimize. Süreğenlik fena bir hastalık, veba gibi! Geçer mi.bilmiyorum!
İstikrar ve tekdüzelik aynı şeyler değil benim gözümde ve tabii sözlükte. Siyasetten, herhangi bir siyasi görüşten bağımsız olarak tekdüzelikten sıkıldım bu ülkede. İstikrar aldanması ile dayatılan "aynı şu, aynı bu isimlerden, yuzkerden, değişim adı altındaki zikzaklatdan" gına geldi.
Atatürk'ün 15 yıllık iktidarı bu hissi vermezdi eminim çünkü gelişim, atılım, yenilik derken her gün yeni bir heyecan dolardı içimize. Süreğenlik fena bir hastalık, veba gibi! Geçer mi.bilmiyorum!
15 Haziran 2018 Cuma
İKİ UCU ... DEĞNEK!
Hollywood'da Harvey Weinstein ile patlak veren #METOO (BEN DE) hareketi, bizde de Talat Bulut ile başladı.
Olayı biliyorsunuzdur, kostüm asistanını öptüğü iddiaları, oynadığı dizinin aktrislerinin, film ve dizi yapımcılarının oyuncu aleyhine açıklamaları, hatta moda yarışması katılımcılarından Ezgi Baylar ve oyuncu Hande Ataizi'nin benzer taciz iddiaları...
Bir yandan da, 42 yıllık saygın bir kariyer, geçmişteki her türlü taciz olayında sosyal medyadan omurgalı tavırlar, aç kalmak pahasına Yeşilçam'daki ucuz film furyasına direnen bir aktör var ortada. Her iki tarafın beyanı dışında da bir görgü tanığı da yok olayla ilgili.
Haberi öğrendiğimden beri taciz varsa mağdurun yerinde, yoksa da iftira atılanın yerinde olmak istemezdim diye düşünüyorum ama en çok da karar mercii hakimin yerinde olmak istemezdim. Parmak izi, tükürük örneği gibi maddi kanıtların ve de görgü tanıklarının olmadığı bir olayda sadece beyan esasken, insan verdiği kararın doğruluğundan ne kadar emin olabilir ki?
Bir yandan toplum baskısı ile tacizi ifşa eden kadın çok azken, kadının beyanımı esas almak mümkün. Kız, işini kaybetmeyi göze almış, belki tipik Türk kafasına sahipse (var ya benden önce el değdi anlayışı !) nişanlısının onu yarı yolda bırakmasını da riske atmışsa, olayı doğru kabul edelim diyelim. Öte yandan da, çok vahşi, her an ad lekelemeye hazır, etik değeri olmayan kadınlar da var ve Talat Bulut'un iddia ettiği gibi reddedilmeye karşı bir çamur atma da mümkün.
Resmen iki ucu ... değnek! Hak yemeden karar vermek ne zor!
Olayı biliyorsunuzdur, kostüm asistanını öptüğü iddiaları, oynadığı dizinin aktrislerinin, film ve dizi yapımcılarının oyuncu aleyhine açıklamaları, hatta moda yarışması katılımcılarından Ezgi Baylar ve oyuncu Hande Ataizi'nin benzer taciz iddiaları...
Bir yandan da, 42 yıllık saygın bir kariyer, geçmişteki her türlü taciz olayında sosyal medyadan omurgalı tavırlar, aç kalmak pahasına Yeşilçam'daki ucuz film furyasına direnen bir aktör var ortada. Her iki tarafın beyanı dışında da bir görgü tanığı da yok olayla ilgili.
Haberi öğrendiğimden beri taciz varsa mağdurun yerinde, yoksa da iftira atılanın yerinde olmak istemezdim diye düşünüyorum ama en çok da karar mercii hakimin yerinde olmak istemezdim. Parmak izi, tükürük örneği gibi maddi kanıtların ve de görgü tanıklarının olmadığı bir olayda sadece beyan esasken, insan verdiği kararın doğruluğundan ne kadar emin olabilir ki?
Bir yandan toplum baskısı ile tacizi ifşa eden kadın çok azken, kadının beyanımı esas almak mümkün. Kız, işini kaybetmeyi göze almış, belki tipik Türk kafasına sahipse (var ya benden önce el değdi anlayışı !) nişanlısının onu yarı yolda bırakmasını da riske atmışsa, olayı doğru kabul edelim diyelim. Öte yandan da, çok vahşi, her an ad lekelemeye hazır, etik değeri olmayan kadınlar da var ve Talat Bulut'un iddia ettiği gibi reddedilmeye karşı bir çamur atma da mümkün.
Resmen iki ucu ... değnek! Hak yemeden karar vermek ne zor!
23 Mayıs 2018 Çarşamba
ÖZE DÖNÜŞ
Bugün kendim için doktordan dönerken, aklıma yıllar önce okuduğum bir kitap geldi. " Babamla Son 84 Gün" adı. Kanserden ölen oyuncu Tanju Korel'in yaşamının son günlerini anlatıyor kitap. Ne kanseri olduğunu hatırlamak için, bizim haberi aldıktan sonra bakmıştım geçenlerde. Akciğermiş o da :( Bugün oturup hesaplayınca bizim de 1 Mart'tan bugüne 84 gün geçirdiğimizi fark edip dehşete düştüm.
Testlerle geçen ve nihayet yarın tedavisi netleştirilecek koca 84 gün diye hayıflanırken, birilerinin kalan ömrü, birilerinin sevdikleriyle son zamanları!
O zamanlar sadece biyografi ve otobiyografi okumayı sevdiğim için okuduğum bir kitaptı ve babasını kaybetmiş bir kız çocuğunun gözünden empatiyle okumuştum kitabı. Bugün tekrar okusam, durum bambaşka ama tekrarını ruhum kaldırmaz.
Bu blogda olumsuzluklardan, hastalıktan bahsetmemek için, kendimi frenlemek de her zaman mümkün olmadığından seyrek yazmaya başladım bir süredir. Artık bu sayfaları, hastalıktan arınmış, kimi zaman kendini, çoğu zaman dünyayla, insanlarla ilgili fikirlerini şuursuzca ortalığa saçan eski haline döndürmek istiyorum.
Testlerle geçen ve nihayet yarın tedavisi netleştirilecek koca 84 gün diye hayıflanırken, birilerinin kalan ömrü, birilerinin sevdikleriyle son zamanları!
O zamanlar sadece biyografi ve otobiyografi okumayı sevdiğim için okuduğum bir kitaptı ve babasını kaybetmiş bir kız çocuğunun gözünden empatiyle okumuştum kitabı. Bugün tekrar okusam, durum bambaşka ama tekrarını ruhum kaldırmaz.
Bu blogda olumsuzluklardan, hastalıktan bahsetmemek için, kendimi frenlemek de her zaman mümkün olmadığından seyrek yazmaya başladım bir süredir. Artık bu sayfaları, hastalıktan arınmış, kimi zaman kendini, çoğu zaman dünyayla, insanlarla ilgili fikirlerini şuursuzca ortalığa saçan eski haline döndürmek istiyorum.
11 Mayıs 2018 Cuma
BOŞLUĞUN ANLAMİ
Son iki aydır hayat bizim için olağan akışında sürmüyor ama bir yandan da rutin, aksayarak da olsa devam ediyor. Ankara gidişleri veya testler için izin alınan zamanlar dışında tabii.
Benim yıllar sonra il dışından buraya gelmemin de bir anlamı varmış, uzakta olsam çıldırırdım. Bu okula kadar ya ders programım yoğundu ya da zaten doktora eşzamanlı sürüyordu. İlk defa boş günüm değil, boş günlerim var ve "ZONGULDAK yerine büyükşehirde olsam bu programla ne gezerdim." diye hayıflanıyordum şimdiye kadar. Gerçi ya toplantılar denk geldi boş günlere, ya kış boyu astım ve alerjiden pert durumdaydım ya da yeğenimi bırakmaya kıyamadım. Yıllarca oralarda yaşarken yeşil pasaportum da yoktu, yeterli birikimim de. Herşey aynı anda olmuyor işte! Zaten konu bu da değil, şu anda çok işime geliyor boş zaman. Annem il dışındayken yeğenim bizim okulun anasınıfında olduğu için onu kendi okul çıkışı sonrası karşılama ya da okulda yardımcı abla ile bekletip beraber eve dönme şansımız oldu mesela. Annem burada dinlensin diye gitme şansım da. Sürekli izin almak için uğraşmamak da cabası.
Çalışmak, çok kafa dağıtsa, o esnada çoğu zaman "an"a odaklanmayı sağlasa da, " boşluk" da gerekliymiş. Tatil için kullanmak da mümkün olur umarım, şu süreç sağ salim bir geçsin de! AMİN!
Benim yıllar sonra il dışından buraya gelmemin de bir anlamı varmış, uzakta olsam çıldırırdım. Bu okula kadar ya ders programım yoğundu ya da zaten doktora eşzamanlı sürüyordu. İlk defa boş günüm değil, boş günlerim var ve "ZONGULDAK yerine büyükşehirde olsam bu programla ne gezerdim." diye hayıflanıyordum şimdiye kadar. Gerçi ya toplantılar denk geldi boş günlere, ya kış boyu astım ve alerjiden pert durumdaydım ya da yeğenimi bırakmaya kıyamadım. Yıllarca oralarda yaşarken yeşil pasaportum da yoktu, yeterli birikimim de. Herşey aynı anda olmuyor işte! Zaten konu bu da değil, şu anda çok işime geliyor boş zaman. Annem il dışındayken yeğenim bizim okulun anasınıfında olduğu için onu kendi okul çıkışı sonrası karşılama ya da okulda yardımcı abla ile bekletip beraber eve dönme şansımız oldu mesela. Annem burada dinlensin diye gitme şansım da. Sürekli izin almak için uğraşmamak da cabası.
Çalışmak, çok kafa dağıtsa, o esnada çoğu zaman "an"a odaklanmayı sağlasa da, " boşluk" da gerekliymiş. Tatil için kullanmak da mümkün olur umarım, şu süreç sağ salim bir geçsin de! AMİN!
22 Nisan 2018 Pazar
GEÇEN 1,5 AYDA
Bir alışkanlığı edinmek ya da ondan vazgeçmek için 21 gün gerektiği söylenir ya, 28 Şubat'tan bu yana ikiye katladım o süreyi ama yazmaktan vazgeçemedim. Buraya yazmayıp kafamda yazdım, çizdim, bozdum o sürede. O yüzden, burada uzun uzun yazmayıp özet geçeceğim.
1 Mart 2018!
Babama AKCİĞER KANSERİ teşhisi kondu. Yaklaşık 55 yıllık sigara tiryakiliğine, genetik yakınlığına ve şehrin havasına rağmen o beklemiyormuş bu sonucu. Bizi de en çok bu Pollyanna tavrı örseledi zaten, doktoru babamın tabiriyle "robot gibi" gerçeği yüzüne söylerken. Gerçi, bunca yıldır kitleyi görüp de sadece KOAH ve amfizemleri (akciğerdeki hava kabarcıkları diyebiliriz) babama söyleyen doktorları düşününce, ben bu tavrı yeğledim, bilinmeze tahammülünüm yok çünkü, bir kez daha anladım.
Neyse, bu 1,5 ayda, önce ameliyat zorlandı, solunum fonksiyonları yeterli bulunmadı, ameliyat seçeneği ortadan kalktı. Yaklaşık 20 test sonrası, şu anda hangi hücre türü olduğunu bile öğrenemediğimiz bir dönemdeyiz. Biyopsi bile riskliydi, çünkü amfizemlerin patlama riski her işlemde karşımıza çıktı. En son ve 5. işlemden sonra, iki tür arasında ayrım yapılmasını bekler durumdayız.
Önceki yaklaşımda, konfeksiyon tarzı her hastaya ortaya karışık radyoloji ve kemoterapi yapılırken, şimdi terzi usulü yöntemler var doktorların tabirine göre. Akıllı ilaçlardan, cyberknife denen robot teknolojisine kadar. Burada her imkana ulaşmak mümkün değil ve babam da doktordan haz etmedi diye Ankara'ya git-gel durumundayız sürekli. Özelde bazı işlemleri yaptırdık ama tüm tedavi zor, o yüzden üniversite hastanesinde sürüyor süreç. Orada da, her bir işlem neredeyse 1 ayda sonuçlanıyor, para ile özel işlem yaptırıyorsun yine. Sağlık bedava ya! Şu son hücre eleme işlemi (immunohistokimyasal, böyle bir sürü Latince terim var hayatımızda!), zaten bekleme süresi olan bir işlem ve o da biterse tedavi haritası çizilebilecek nihayet!
Uzatmayacağım deyip uzattım. Bu dönemde, cidden sosyal desteğin ne kadar önemli olduğunu anladım. Tüm aile nereye koşturabildiyse koşturuyor, geniş aile de dahil. Randevu almak için bile babam olmadan dayım gitti kaç kere mesela.
Bir de, daha tedavi başlamadan, tanı süreci bile duygudan duyguya geçmeye neden oluyor. Hala ayakta ve yanımızda olmasına şükreder, korkar, evre hakkında tedirginlik duyar, birbirimize sarar, yalnız kalmayı ister, ağlar, güler, halden hale geçer durumdayız. Ben çok negatif biri olmağımı fark ettim mesela bu süreçte. Netten o kadar çok doktor yorumu ve hasta örneği okudum ki ilk zamanlar, bilmek iyi geldi ama "her hastanın ayrı bir örnek" olduğunu kabul edip vazgeçtim hasta hikayelerinden.
Yine, hepimizin işi gücü varken bunu yaşamaya bile şükreder durumdayım (izin alma sürecinde lanet edilse de!). Mesela biz daha küçükken, tek maaşla olabilirdi tüm bu süreç! Başımıza hiç gelmeyebilirdi tabii, o ayrı!
Özetle, zor bir donem bu. Daha 2011'deki filmlerde bile ufak da olsa doktorlarca görülen ve varlığı söylenmeyen kitlenin adı kondu aslında, bizim açımızdan değişen bu! Cahillik mutlulukmuş gerçekten!
1 Mart 2018!
Babama AKCİĞER KANSERİ teşhisi kondu. Yaklaşık 55 yıllık sigara tiryakiliğine, genetik yakınlığına ve şehrin havasına rağmen o beklemiyormuş bu sonucu. Bizi de en çok bu Pollyanna tavrı örseledi zaten, doktoru babamın tabiriyle "robot gibi" gerçeği yüzüne söylerken. Gerçi, bunca yıldır kitleyi görüp de sadece KOAH ve amfizemleri (akciğerdeki hava kabarcıkları diyebiliriz) babama söyleyen doktorları düşününce, ben bu tavrı yeğledim, bilinmeze tahammülünüm yok çünkü, bir kez daha anladım.
Neyse, bu 1,5 ayda, önce ameliyat zorlandı, solunum fonksiyonları yeterli bulunmadı, ameliyat seçeneği ortadan kalktı. Yaklaşık 20 test sonrası, şu anda hangi hücre türü olduğunu bile öğrenemediğimiz bir dönemdeyiz. Biyopsi bile riskliydi, çünkü amfizemlerin patlama riski her işlemde karşımıza çıktı. En son ve 5. işlemden sonra, iki tür arasında ayrım yapılmasını bekler durumdayız.
Önceki yaklaşımda, konfeksiyon tarzı her hastaya ortaya karışık radyoloji ve kemoterapi yapılırken, şimdi terzi usulü yöntemler var doktorların tabirine göre. Akıllı ilaçlardan, cyberknife denen robot teknolojisine kadar. Burada her imkana ulaşmak mümkün değil ve babam da doktordan haz etmedi diye Ankara'ya git-gel durumundayız sürekli. Özelde bazı işlemleri yaptırdık ama tüm tedavi zor, o yüzden üniversite hastanesinde sürüyor süreç. Orada da, her bir işlem neredeyse 1 ayda sonuçlanıyor, para ile özel işlem yaptırıyorsun yine. Sağlık bedava ya! Şu son hücre eleme işlemi (immunohistokimyasal, böyle bir sürü Latince terim var hayatımızda!), zaten bekleme süresi olan bir işlem ve o da biterse tedavi haritası çizilebilecek nihayet!
Uzatmayacağım deyip uzattım. Bu dönemde, cidden sosyal desteğin ne kadar önemli olduğunu anladım. Tüm aile nereye koşturabildiyse koşturuyor, geniş aile de dahil. Randevu almak için bile babam olmadan dayım gitti kaç kere mesela.
Bir de, daha tedavi başlamadan, tanı süreci bile duygudan duyguya geçmeye neden oluyor. Hala ayakta ve yanımızda olmasına şükreder, korkar, evre hakkında tedirginlik duyar, birbirimize sarar, yalnız kalmayı ister, ağlar, güler, halden hale geçer durumdayız. Ben çok negatif biri olmağımı fark ettim mesela bu süreçte. Netten o kadar çok doktor yorumu ve hasta örneği okudum ki ilk zamanlar, bilmek iyi geldi ama "her hastanın ayrı bir örnek" olduğunu kabul edip vazgeçtim hasta hikayelerinden.
Yine, hepimizin işi gücü varken bunu yaşamaya bile şükreder durumdayım (izin alma sürecinde lanet edilse de!). Mesela biz daha küçükken, tek maaşla olabilirdi tüm bu süreç! Başımıza hiç gelmeyebilirdi tabii, o ayrı!
Özetle, zor bir donem bu. Daha 2011'deki filmlerde bile ufak da olsa doktorlarca görülen ve varlığı söylenmeyen kitlenin adı kondu aslında, bizim açımızdan değişen bu! Cahillik mutlulukmuş gerçekten!
28 Şubat 2018 Çarşamba
VELİ MOBBİNGİ
Dersin ortasında çat kapı halası içeri girdi, ne olduğunu benden de öğrenmek istediğini söyledi, derste olduğumuzu, teneffüste konuşacağımızı söyleyip dışarı çıkardım. Çocuklar, diğer derslerde de içeri girdigini, onlara vurduğunu söylediler. Kimsenin velisinin derste içeri girmemesi gerektiğini söyleyip konuyu kapadım. Dersin sonunda kadın yine geldi, olaya şahit olmadığımı söyleyip bildiğimi özetledim, evlere dağıldık.
Bu sabah, kadının velilerin whatsapp grubundan okulu basma planlarını, S.'yi acile götürdüklerini, gece boyunca uyutmadıklarını, kafasının şiş ve mor olduğunu paylaştığını öğrendik. Beni de, idareye onu dinlememekle şikayet etmiş. Dersi sabote ettiğini belirtmeden tabii!
İdareciler, sınıf öğretmeni ve ben, aynı olaya şahidiz ama velinin iddiasından bambaşka gerçeklere vakıf durumdayız. Ders boyunca, ne şikayet, ne sızlanma, ne de morarma vardı, çocuğun tek derdi ona böcek denmesiydi. Sınıf öğretmeni, dersi kaçırmasın diye okula göndermelerini söylemiş bugün ama gelen giden yok! Sonra arıyor, "Kusura bakmayın, bağırsakları bozulmuş." cevabını alıyor. Alıyor çünkü gelse kafada morluk olmadığı ortaya çıkacak!
"Okul konuşmayacağız!" kararımız gümledi tabii bugünkü öğretmen buluşmamızda çünkü herkesin benzeri bir yaşantısı var ve kimse öğretmenden yana tavır almıyor bu gibi durumlarda. Medyada şiddet uygulayan öğretmen haberi çıktıkça, herkes mağdur da olabileceğimizi unutur oldu.
Aynı aile, gün boyunca okuldan çıkmayan, kameralara kapı dinlerken yakalanan, kapıdan gönderilseler bacadan giren, daha önce de 15 Temmuz daha patlamadan 3 öğretmeni sırf yine kapı dinlerken yakaladılar ve çocuklarıyla ilgili sorun yaşadılar diye cemaatçilikle suçlayan garip bir aile. Tehlikeli ve komplocu yani! O öğretmenler, 15 Temmuz sonrası yaşasaydı bu olayı, halleri haraptı.
Hayatımda görmediğim kadar ruh hastalığı taşıyan bireyle dolu aile. Annenin delil olarak elimizde tuttuğumuz kamera kayıtları var ki evlere şenlik! Kantinde sınıfa nazır bir yerde tüm gün oturuyor, kapıya kulak dayıyor, idareci onu kameradan görüp gönderince tırsıp kantine dönüyor, dayanamayıp yine kapıya koşuyor.
Çocuk, 3.sınıfta ve şeker hastası olmamasına rağmen öyle bir iddiaları var ve her öğlen, elleriyle besliyorlar çocuğu. Çocuk, kiminle sorun yaşarsa da, teneffüste bırakıyorlar onu. Haklarında tutanak tutulması falan da sonucu değiştirmiyor, ne de olsa Alo 147 şikayet hattı var, canının istediğinde öğretmenlere kara çalabileceği! Şu performans sisteminde velimin ve öğrencinin not vermesine takılıyoruz ya öğretmenler olarak, sebebi bu tarz mobbing işte! İlkokulda veli, üst sınıflarda öğrencinin bizzat kendisi tehdit olabiliyor çoğu zaman. Sağduyu, akıl ve psikolojik sağlıktan yoksun birilerinin karar mercii olması sıkıntı! Yoksa gerçekten objektif bir performans ölçümü mümkün olsa hassas terazi gibi, ona kimsenin lafı olmaz belki, o da yok zaten!
20 Şubat 2018 Salı
ÇARŞAMBA BULUŞMALARI
sosyalleşmeyenler.
Bu okul, benim açımdan biraz farklı. Kendi şehrimde, ailemin yakınında, yıllarca aynı okulda çalışan öğretmenlerin arasında olmamıştım daha önce. Bu kombinasyon bir araya hiç gelmemişti. İlkokul grubu ve ortaokul aynı binada, benim kadrosunda bulunduğum ilkokul kısmının yaş ortalaması yüksek ve tek branş öğretmeni benim. Yaş meselesinden bahsetmiştim daha önce de, ilk geldiğimde ilk yılım olup olmadığını bile soran olmuştu:)
Yaşı 30larda olan da, 40ların ortasında olan da genç yaşta evlenip çocuk sahibi olduğundan muhabbeti 60lıklardan farklı olmuyor kimi zaman. Gelin bohçası hazırlamak gibi bir konunun ortasında buluveriyorsunuz kendinizi teneffüste. O yüzden, dışarıda buluştuğum, beraber tiyatroya, alışverişe, sinemaya gidip zaman zaman eşini ve kardeşlerimi, eşlerini, annemi falan dahil ettiğimiz sohbetlere daldığımız S. oluyor. Yaştan öte, ilgi alanı meselesi aslında. Daha önce, annemle yaşıt meslektaşlarımla çok sık görüştüğüm okullarım da oldu yani.
Yine de, çalışma ortamından ayrı bir ortamda üç yıldır belki de farklı yönlerini göremediğim herkesi tanımaya çalışmak güzel bir deneyim benim açımdan. Çalışma ortamında kuralcı iken dışarıda espritüel, domestik görünümlü ama çılgın ruhlu, ciddi duruşlu ama hafif çatlak birileri çıkabiliyor içimizden:)
17 Şubat 2018 Cumartesi
SOYAĞACI DEDİKLERİ
Geçen yaz, Balkanlar turuna otobüsle çıkmamın en önemli sebebiydi otobüsün duraklarından birinin Elbasan olması. Panoramik tur yaptı, indirmedi o ayrı mesele ama uçakla olsa onu da göremeyecektim. Orada iki çocuğunu bırakıp gelmek zorunda kalmış, burada yeni bir hayat kurmuş, soyadını da geldiği yer seçmiş büyük dedemizi orada doğmuş sanıyorduk. Anneannem daha çocuk yaşta onu kaybettiğinden, sözlü tarih dışında da bir belge yoktu elimizde.
Büyük dede ile ilgili bildiğimiz en net şeylerden biri de, öğretmen olmasıydı. Hangi bölümden mezın olursak olalım, kendimizi bir şekilde öğretmen olarak bulmamız da genlerin oyunu galiba:)
Neyse, büyük dedemiz Balkanlar'da ilk kaldığım yer olan Üsküp doğumlu çıktı. Aynı sokaklarda dolaştık belki de yüzyıl arayla. Koskoca Osmanlı toprağında, bir vilayetten bir vilayete geçmek, bu yüzyılda pasaport değişikliği :)
Baba tarafından da, babamın babannesinin baba tarafının da, o zamanlar Bulgarya denen topraklardan Tırhala'dan göçtüğünü, Soma'da yerleştikleri köye aynı adı verdiklerini biliyorduk. Kayıtlar ise bir nüfus memurunun azizliğine uğramış, bizim büyük babaanne belki de hiç görmediği Turhal doğumlu ölçememişti kayıtlarda! Ailede sözlü tarih bu yüzden önemli belki de, bir de önemsiyorsanız yazılı kayıt tutmak da. Nüfus memurunun hayal gücüne mahal vermeye gerek yok durduk yere.
İnsanlar arasındaki ilişkinin niteliğinin, kan bağından çok daha önemli olduğunu savunsam da bir yandan da biyolojik varlıklarız. Genlerin temelini oluşturan her bir bireyi merak ediyor insan. Bir yandan da, sadece bir kütük bilgisi olarak kaldığımız, kendimizi ne gereksizce önemsediğimiz dank ediyor bir kez daha kayıtlardaki isim listesine bakınca:(
28 Ocak 2018 Pazar
KAMU SPOTLARI VE BİZİM ÜNLÜLER
Medyanın etkisi, genetik faktörler, psikolojik rahatsızlıklar... Sebebinin ne olduğunu bilim araştırırsın, sapkınlara/ sapkınlıklara önlem bulmak yerine onların hedef kitlelerini uyarmakla yetinen bir dönemdeyiz.
İlaçla hormon seviyesinin düşürülmesi hadım edilme olarak algılanıp insani bulunmuyor mesela bazı çevrelerce. Hatta bu uygulama yasalaşsa bile ilk vukuatta değil ikincisinde harekete geçilmesini öneren yasa koyucular bile var. Mağduru değil de mağdur edeni koruyan garip bir kafa yapısı bu. Anlamaya çalışmaktan yorulup baştan pes ettiren cinsten!
Bizde durum böyleyken, her türlü suçun ayyuka çıktığı Hindistan, uzun zamandır dünyaca ünlü yıldızları Aamir Khan ile çocukları tacizcilere karşı uyarıyor. Bizde sevgili Barış Manço'nun başarabildiği sempatik ve öğretici bir dille hem de. Video uzun zamandır medyada dolanıyor, belki denk gelmişsinizdir (Youtube'da Aamir Kan Mahremiyet yazınca, bir sürü video geliyor karşımıza).
Videoyu ilk izlediğimde de, her çocuk tacizi olayında da bizdeki ünlülerin bu işe el almadıklarını fark edip irkilmiştim. Kadına şiddet ile ilgili kamu spotları yeni yeni çıkmışken çocuklara daha sıra gelmedi demek ki! Oysa, uyuşturucu ile ilgili bile o kadar deneyimli ünlü var ki kamu spotunda kullanılacak, "Ben yaptım, siz yapmayın." diyecek, yeter ki o cesareti gösterebilsin. Eline kılıcı kalkanı alıp Kayı boyunda hüküm sürmek ve bu yolla tarih öğrettiğini sanmak, daha yeğ tutuluıyordur eminim E. Altan Düzyatan ya da adı operasyonlara geçmiş diğer ünlüler tarafından. Eli taşın altına koymak daha zir ne de olsa!
KAMU SPOTLARI VE BİZİM ÜNLÜLER
Medyanın etkisi, genetik faktörler, psikolojik rahatsızlıklar... Sebebinin ne olduğunu bilim araştırırsın, sapkınlara/ sapkınlıklara önlem bulmak yerine onların hedef kitlelerini uyarmakla yetinen bir dönemdeyiz.
İlaçla hormon seviyesinin düşürülmesi hadım edilme olarak algılanıp insani bulunmuyor mesela bazı çevrelerce. Hatta bu uygulama yasalaşsa bile ilk vukuatta değil ikincisinde harekete geçilmesini öneren yasa koyucular bile var. Mağduru değil de mağdur edeni koruyan garip bir kafa yapısı bu. Anlamaya çalışmaktan yorulup baştan pes ettiren cinsten!
Bizde durum böyleyken, her türlü suçun ayyuka çıktığı Hindistan, uzun zamandır dünyaca ünlü yıldızları Aamir Khan ile çocukları tacizcilere karşı uyarıyor. Bizde sevgili Barış Manço'nun başarabildiği sempatik ve öğretici bir dille hem de. Video uzun zamandır medyada dolanıyor, belki denk gelmişsinizdir (Youtube'da Aamir Kan Mahremiyet yazınca, bir sürü video geliyor karşımıza).
Videoyu ilk izlediğimde de, her çocuk tacizi olayında da bizdeki ünlülerin bu işe el almadıklarını fark edip irkilmiştim. Kadına şiddet ile ilgili kamu spotları yeni yeni çıkmışken çocuklara daha sıra gelmedi demek ki! Oysa, uyuşturucu ile ilgili bile o kadar deneyimli ünlü var ki kamu spotunda kullanılacak, "Ben yaptım, siz yapmayın." diyecek, yeter ki o cesareti gösterebilsin. Eline kılıcı kalkanı alıp Kayı boyunda hüküm sürmek ve bu yolla tarih öğrettiğini sanmak, daha yeğ tutuluıyordur eminim E. Altan Düzyatan ya da adı operasyonlara geçmiş diğer ünlüler tarafından. Eli taşın altına koymak daha zir ne de olsa!
23 Ocak 2018 Salı
DOĞAYA KAÇIŞ, DOĞADAN KAÇIŞ
Buralarda bugün beklenen sulu kar dışında henüz kış yaşanmadı. Rakımı çok yüksek dağlık köyler dışında da kar gören yok Zonguldak'ta.
Böyle güneşli bir kış geçirsek de kar, soğuk, tıkalı yollar, kalkmayan uçaklar ile ilgili haberler bile hangi mevsimde olduğumu yüzüme vuruyor. Bu mevsimde daha soğuk bir yere gitmektense oturmayı, il içinde kalmayı istiyor bünyem. Bir yandan seyahat etme isteği, bir yandan 'otur sıcacık ilinde" avuntusu...
Bu ruh halindeyken, TLC'nin yayınladığı Alaska'ya, Rocky Dağları'na, bazen elektrik ve suyun da olmadığı, en yakın evin kilometrelerce uzakta olduğu yaşamların seçildiği Doğaya Kaçış gibi belgesel içerikli programlardaki insanları izliyorum aylardan beri. Modern yaşamın karmaşasından kaçıp 9 ay karın kalkmadığı bir yerden tonlarca para ödeyerek evler satın alıyor aileler.
Ulaşımları bazen kara yolu yerine deniz veya havayolu ile sağlanıyor. Alaska'da yaşamanın tek cazip yanı da bu olurdu benim için deyip her seferinde bir sıcak içecek eşliğinde, genelde de çayla, izleyebiliyorum programı.
Her bünye, daha sıcağı veya daha soğuğu, kalabalığı ya da ıssızı, daha konforlu yaşamı veya ilkeli seçmeye meyilli. Farklıyız ve böyle güzeliz.
Böyle güneşli bir kış geçirsek de kar, soğuk, tıkalı yollar, kalkmayan uçaklar ile ilgili haberler bile hangi mevsimde olduğumu yüzüme vuruyor. Bu mevsimde daha soğuk bir yere gitmektense oturmayı, il içinde kalmayı istiyor bünyem. Bir yandan seyahat etme isteği, bir yandan 'otur sıcacık ilinde" avuntusu...
Bu ruh halindeyken, TLC'nin yayınladığı Alaska'ya, Rocky Dağları'na, bazen elektrik ve suyun da olmadığı, en yakın evin kilometrelerce uzakta olduğu yaşamların seçildiği Doğaya Kaçış gibi belgesel içerikli programlardaki insanları izliyorum aylardan beri. Modern yaşamın karmaşasından kaçıp 9 ay karın kalkmadığı bir yerden tonlarca para ödeyerek evler satın alıyor aileler.
Ulaşımları bazen kara yolu yerine deniz veya havayolu ile sağlanıyor. Alaska'da yaşamanın tek cazip yanı da bu olurdu benim için deyip her seferinde bir sıcak içecek eşliğinde, genelde de çayla, izleyebiliyorum programı.
Her bünye, daha sıcağı veya daha soğuğu, kalabalığı ya da ıssızı, daha konforlu yaşamı veya ilkeli seçmeye meyilli. Farklıyız ve böyle güzeliz.
DOĞAYA KAÇIŞ, DOĞADAN KAÇIŞ
Buralarda bugün beklenen sulu kar dışında henüz kış yaşanmadı. Rakımı çok yüksek dağlık köyler dışında da kar gören yok Zonguldak'ta.
Böyle güneşli bir kış geçirsek de kar, soğuk, tıkalı yollar, kalkmayan uçaklar ile ilgili haberler bile hangi mevsimde olduğumu yüzüme vuruyor. Bu mevsimde daha soğuk bir yere gitmektense oturmayı, il içinde kalmayı istiyor bünyem. Bir yandan seyahat etme isteği, bir yandan 'otur sıcacık ilinde" avuntusu...
Bu ruh halindeyken, TLC'nin yayınladığı Alaska'ya, Rocky Dağları'na, bazen elektrik ve suyun da olmadığı, en yakın evin kilometrelerce uzakta olduğu yaşamların seçildiği Doğaya Kaçış gibi belgesel içerikli programlardaki insanları izliyorum aylardan beri. Modern yaşamın karmaşasından kaçıp 9 ay karın kalkmadığı bir yerden tonlarca para ödeyerek evler satın alıyor aileler.
Ulaşımları bazen kara yolu yerine deniz veya havayolu ile sağlanıyor. Alaska'da yaşamanın tek cazip yanı da bu olurdu benim için deyip her seferinde bir sıcak içecek eşliğinde, genelde de çayla, izleyebiliyorum programı.
Her bünye, daha sıcağı veya daha soğuğu, kalabalığı ya da ıssızı, daha konforlu yaşamı veya ilkeli seçmeye meyilli. Farklıyız ve böyle güzeliz.
Böyle güneşli bir kış geçirsek de kar, soğuk, tıkalı yollar, kalkmayan uçaklar ile ilgili haberler bile hangi mevsimde olduğumu yüzüme vuruyor. Bu mevsimde daha soğuk bir yere gitmektense oturmayı, il içinde kalmayı istiyor bünyem. Bir yandan seyahat etme isteği, bir yandan 'otur sıcacık ilinde" avuntusu...
Bu ruh halindeyken, TLC'nin yayınladığı Alaska'ya, Rocky Dağları'na, bazen elektrik ve suyun da olmadığı, en yakın evin kilometrelerce uzakta olduğu yaşamların seçildiği Doğaya Kaçış gibi belgesel içerikli programlardaki insanları izliyorum aylardan beri. Modern yaşamın karmaşasından kaçıp 9 ay karın kalkmadığı bir yerden tonlarca para ödeyerek evler satın alıyor aileler.
Ulaşımları bazen kara yolu yerine deniz veya havayolu ile sağlanıyor. Alaska'da yaşamanın tek cazip yanı da bu olurdu benim için deyip her seferinde bir sıcak içecek eşliğinde, genelde de çayla, izleyebiliyorum programı.
Her bünye, daha sıcağı veya daha soğuğu, kalabalığı ya da ıssızı, daha konforlu yaşamı veya ilkeli seçmeye meyilli. Farklıyız ve böyle güzeliz.
11 Ocak 2018 Perşembe
ÇORBA BUZZZZ: ACI TATLI EKŞİ
Dün, okul sonrası Minnoş'u gezdirip eğlendirelim, sonra işten çıkışlarında anne- babasına teslim edip sinemaya gidelim planı yaptık annemle. Anne-kız ortak bir film bulmak her zaman kolay olmuyor. Buraya genelde Türk filmleri geliyor zaten, büyükşehirlerdeki kadar alternatif arasından seçim yapma şansı yok.
Annem, eski Türk filmleri alışkanlığıyla belki de, biraz dram sosu da olan, azıcık gözyaşı döktüren filmleri seçiyor. Ben, Box Office sayfasından vizyon filmlerini ve seyirci- hasılat miktarını falan takip eden, oyuncuya ve yönetmene takılan, senaryo hakkında bilgi sahibi olmamaya çalışıp filme giden biriyim. Eldeki seçenekler, annemin sevmediği Cem Yılmaz, benim daha önce izlediğim filmler falan olunca bari Acı Tatlı Ekşi'ye gidelim dedik, gitmez olaydık.
Salonda film izleme keyfi dışında insanda nasıl bir tortu bırakır bu film bilmiyorum. Sonu başından belli, Buğra Gülsoy'un bir sürü film senaryosundan araklayıp çorba yapmaya çalıştığı, filmde sürekli "soğuk" olan çorba gibi soğuk bir film. Sinir olma hariç, hiçbir duyguyu gıdıklamıyor.
Genel izleyiciye açık ama gereksiz yakın plan öpüşme ve tül perdeler altındaki sevişme sahneleri de fazla uzun. Yanımızdaki çocuk, anneanne ya da babaannesi ile gelen kız çocuk, kendi gözü yerine onunkini kapatarak çözüm buldu +7 ya da +13 duruma. Aile Arasında'ya yaş kotası varken bunda olmaması da bizim millete has çelişki! Oturup onu yeniden izleseydim, en azından tebessüm ederdim, bu onu da yapamadı.
Esas kızın hasta olması, esas çocuğun bunu bilmemesi, hasta olduğunu saklayıp sevgilisinden kaçan kız, aşçı çocuk, yazın Ege, kışın İstanbul manzaraları, ayrılık acısı, sonsuz aşk, ne kadar klişe varsa bolca boca edilmiş. Acı, tatlı, ekşi ayrımı yapılmadan parayı ve vakti ziyan eden bir çorba çıkmış ortaya.
En sinir olduğum şeylerden biri, emeği yok saymak ve bir işi karalamak ama bu kadar (ç)alıntı insanda emek verildiği hissi de bırakmıyor maalesef.
Annem, eski Türk filmleri alışkanlığıyla belki de, biraz dram sosu da olan, azıcık gözyaşı döktüren filmleri seçiyor. Ben, Box Office sayfasından vizyon filmlerini ve seyirci- hasılat miktarını falan takip eden, oyuncuya ve yönetmene takılan, senaryo hakkında bilgi sahibi olmamaya çalışıp filme giden biriyim. Eldeki seçenekler, annemin sevmediği Cem Yılmaz, benim daha önce izlediğim filmler falan olunca bari Acı Tatlı Ekşi'ye gidelim dedik, gitmez olaydık.
Salonda film izleme keyfi dışında insanda nasıl bir tortu bırakır bu film bilmiyorum. Sonu başından belli, Buğra Gülsoy'un bir sürü film senaryosundan araklayıp çorba yapmaya çalıştığı, filmde sürekli "soğuk" olan çorba gibi soğuk bir film. Sinir olma hariç, hiçbir duyguyu gıdıklamıyor.
Genel izleyiciye açık ama gereksiz yakın plan öpüşme ve tül perdeler altındaki sevişme sahneleri de fazla uzun. Yanımızdaki çocuk, anneanne ya da babaannesi ile gelen kız çocuk, kendi gözü yerine onunkini kapatarak çözüm buldu +7 ya da +13 duruma. Aile Arasında'ya yaş kotası varken bunda olmaması da bizim millete has çelişki! Oturup onu yeniden izleseydim, en azından tebessüm ederdim, bu onu da yapamadı.
Esas kızın hasta olması, esas çocuğun bunu bilmemesi, hasta olduğunu saklayıp sevgilisinden kaçan kız, aşçı çocuk, yazın Ege, kışın İstanbul manzaraları, ayrılık acısı, sonsuz aşk, ne kadar klişe varsa bolca boca edilmiş. Acı, tatlı, ekşi ayrımı yapılmadan parayı ve vakti ziyan eden bir çorba çıkmış ortaya.
En sinir olduğum şeylerden biri, emeği yok saymak ve bir işi karalamak ama bu kadar (ç)alıntı insanda emek verildiği hissi de bırakmıyor maalesef.
ÇORBA BUZZZZ: ACI TATLI EKŞİ
Dün, okul sonrası Minnoş'u gezdirip eğlendirelim, sonra işten çıkışlarında anne- babasına teslim edip sinemaya gidelim planı yaptık annemle. Anne-kız ortak bir film bulmak her zaman kolay olmuyor. Buraya genelde Türk filmleri geliyor zaten, büyükşehirlerdeki kadar alternatif arasından seçim yapma şansı yok.
Annem, eski Türk filmleri alışkanlığıyla belki de, biraz dram sosu da olan, azıcık gözyaşı döktüren filmleri seçiyor. Ben, Box Office sayfasından vizyon filmlerini ve seyirci- hasılat miktarını falan takip eden, oyuncuya ve yönetmene takılan, senaryo hakkında bilgi sahibi olmamaya çalışıp filme giden biriyim. Eldeki seçenekler, annemin sevmediği Cem Yılmaz, benim daha önce izlediğim filmler falan olunca bari Acı Tatlı Ekşi'ye gidelim dedik, gitmez olaydık.
Salonda film izleme keyfi dışında insanda nasıl bir tortu bırakır bu film bilmiyorum. Sonu başından belli, Buğra Gülsoy'un bir sürü film senaryosundan araklayıp çorba yapmaya çalıştığı, filmde sürekli "soğuk" olan çorba gibi soğuk bir film. Sinir olma hariç, hiçbir duyguyu gıdıklamıyor.
Genel izleyiciye açık ama gereksiz yakın plan öpüşme ve tül perdeler altındaki sevişme sahneleri de fazla uzun. Yanımızdaki çocuk, anneanne ya da babaannesi ile gelen kız çocuk, kendi gözü yerine onunkini kapatarak çözüm buldu +7 ya da +13 duruma. Aile Arasında'ya yaş kotası varken bunda olmaması da bizim millete has çelişki! Oturup onu yeniden izleseydim, en azından tebessüm ederdim, bu onu da yapamadı.
Esas kızın hasta olması, esas çocuğun bunu bilmemesi, hasta olduğunu saklayıp sevgilisinden kaçan kız, aşçı çocuk, yazın Ege, kışın İstanbul manzaraları, ayrılık acısı, sonsuz aşk, ne kadar klişe varsa bolca boca edilmiş. Acı, tatlı, ekşi ayrımı yapılmadan parayı ve vakti ziyan eden bir çorba çıkmış ortaya.
En sinir olduğum şeylerden biri, emeği yok saymak ve bir işi karalamak ama bu kadar (ç)alıntı insanda emek verildiği hissi de bırakmıyor maalesef.
Annem, eski Türk filmleri alışkanlığıyla belki de, biraz dram sosu da olan, azıcık gözyaşı döktüren filmleri seçiyor. Ben, Box Office sayfasından vizyon filmlerini ve seyirci- hasılat miktarını falan takip eden, oyuncuya ve yönetmene takılan, senaryo hakkında bilgi sahibi olmamaya çalışıp filme giden biriyim. Eldeki seçenekler, annemin sevmediği Cem Yılmaz, benim daha önce izlediğim filmler falan olunca bari Acı Tatlı Ekşi'ye gidelim dedik, gitmez olaydık.
Salonda film izleme keyfi dışında insanda nasıl bir tortu bırakır bu film bilmiyorum. Sonu başından belli, Buğra Gülsoy'un bir sürü film senaryosundan araklayıp çorba yapmaya çalıştığı, filmde sürekli "soğuk" olan çorba gibi soğuk bir film. Sinir olma hariç, hiçbir duyguyu gıdıklamıyor.
Genel izleyiciye açık ama gereksiz yakın plan öpüşme ve tül perdeler altındaki sevişme sahneleri de fazla uzun. Yanımızdaki çocuk, anneanne ya da babaannesi ile gelen kız çocuk, kendi gözü yerine onunkini kapatarak çözüm buldu +7 ya da +13 duruma. Aile Arasında'ya yaş kotası varken bunda olmaması da bizim millete has çelişki! Oturup onu yeniden izleseydim, en azından tebessüm ederdim, bu onu da yapamadı.
Esas kızın hasta olması, esas çocuğun bunu bilmemesi, hasta olduğunu saklayıp sevgilisinden kaçan kız, aşçı çocuk, yazın Ege, kışın İstanbul manzaraları, ayrılık acısı, sonsuz aşk, ne kadar klişe varsa bolca boca edilmiş. Acı, tatlı, ekşi ayrımı yapılmadan parayı ve vakti ziyan eden bir çorba çıkmış ortaya.
En sinir olduğum şeylerden biri, emeği yok saymak ve bir işi karalamak ama bu kadar (ç)alıntı insanda emek verildiği hissi de bırakmıyor maalesef.
6 Ocak 2018 Cumartesi
NEŞELİ GÜNLER :(
Televizyon kanallarının reklam anlaşmaları nedeniyle Ocak ayının ilk haftası hep tekrar yayınları ve filmlerle dolu malum. Genelde başka bir is yaparken fon müziği olarak açıyorum ekranı, oturup TLC gibi tematik kanallar dışında dikkatimi verip izlediğim pek birşey yok.
Çarşamba akşamı da, birşey bulamayıp Neşeli Günler'e denk geldim. Hatta gece gece turşu krizine girip evdeki kornişon bozuk çıkınca, gündüz aldığım acı biber turşususun suyunun dibini gördüm resmen.
Sonra ertesi gün, kardeşime midesizliğimi, filmdeki korkunç dublajı, artık yaşamayan oyuncuları düşünüp hüzünlendiğimi falan anlatırken, Oya Aydoğan, Adile Naşit falan artık yaşamıyor, ne çok ölen var diye nostaljik nostaljik konuştuk. "Münir Özkul da hasta." deyince, onun durumunun ölüden beter olduğunu, yıllardır hastanede olduğunu söyledim. Dün de neti açar açmaz gazetede öldüğünü gördüm:(
Sizde de aynı duygular hakim mi bilmiyorum ama çok eski Türk filmi meraklısı olmasam da, o dönemin Arzu film ekibi, Ertem Eğilmez filmlerinde oynayan herhangi birinin yaşamını kaybetmesi, bir komşunun, tanıdığın, eskilerden hayatımıza değmiş bir yakınımızın ölümü gibi bir duygu uyandırıyor bende.
NEŞELİ GÜNLER :(
Televizyon kanallarının reklam anlaşmaları nedeniyle Ocak ayının ilk haftası hep tekrar yayınları ve filmlerle dolu malum. Genelde başka bir is yaparken fon müziği olarak açıyorum ekranı, oturup TLC gibi tematik kanallar dışında dikkatimi verip izlediğim pek birşey yok.
Çarşamba akşamı da, birşey bulamayıp Neşeli Günler'e denk geldim. Hatta gece gece turşu krizine girip evdeki kornişon bozuk çıkınca, gündüz aldığım acı biber turşususun suyunun dibini gördüm resmen.
Sonra ertesi gün, kardeşime midesizliğimi, filmdeki korkunç dublajı, artık yaşamayan oyuncuları düşünüp hüzünlendiğimi falan anlatırken, Oya Aydoğan, Adile Naşit falan artık yaşamıyor, ne çok ölen var diye nostaljik nostaljik konuştuk. "Münir Özkul da hasta." deyince, onun durumunun ölüden beter olduğunu, yıllardır hastanede olduğunu söyledim. Dün de neti açar açmaz gazetede öldüğünü gördüm:(
Sizde de aynı duygular hakim mi bilmiyorum ama çok eski Türk filmi meraklısı olmasam da, o dönemin Arzu film ekibi, Ertem Eğilmez filmlerinde oynayan herhangi birinin yaşamını kaybetmesi, bir komşunun, tanıdığın, eskilerden hayatımıza değmiş bir yakınımızın ölümü gibi bir duygu uyandırıyor bende.
4 Ocak 2018 Perşembe
KILDAN TÜYDEN MESELELER
Yeni yılın ilk yazısının gündeminin, kıldan tüyden bir şey olacağını ummamıştım :) Madonna'nın model kızı Lourdes Leon, annesiyle çektirdiği yeni yıl fotoğrafında koltuk altı tüylerini de gözler önüne serince, annesinin de benzer pozu hatırlandı, o da ayıplandı, yadırgandı, bazılarınca da cesur bulundu.
Üstüne Türkiye'de Almanya'dan ithal oyuncu Wilma Elles, bacak traşını unuttuğu için uzun ve yırtmaçsız eteğini giydiğini vurguladı. Bunu eşinin yanında söylediği için, "gaf" olarak nitelendi bu açıklama. Malum eşin de (imam nikahlı idiydiler bildiğim, eş yok yani ortada yasal olarak!) gözleri büyümüş açıklama sırasında. Basının yalancısıyım :)
Şimdi ikincisi ilk olaya bir gönderme mi bilinmez ama merak edip Elles'in instagram hesabına baktım, aynı gün mini var üzerinde ( Bu iki fotoğraf yani). Kadın, Lourdes'e atıfta bulunmuş, bizim basın uyumuş! Zaten kadın, modellik de yapıyor, epilasyonla çoktan halletmiştir kıl-tüy işini. Madonna'nın kızı da model ama onlarda aile geleneği olabilir bu durum:)
Beni asıl ilgilendiren, bu olayların muhatabı iki erkek olsaydı lafı bile edilmeyecek olması bu konunun. Mahremiyet, temizlik ya da estetikse konu, bunun cinsiyeti olmamalı. Kadın için tu kaka olan, erkek için yiğitliğin şanından kabul ediliyorsa, bu ikiyüzlülüğümüz sorgulanmalı!
Üstüne Türkiye'de Almanya'dan ithal oyuncu Wilma Elles, bacak traşını unuttuğu için uzun ve yırtmaçsız eteğini giydiğini vurguladı. Bunu eşinin yanında söylediği için, "gaf" olarak nitelendi bu açıklama. Malum eşin de (imam nikahlı idiydiler bildiğim, eş yok yani ortada yasal olarak!) gözleri büyümüş açıklama sırasında. Basının yalancısıyım :)
Şimdi ikincisi ilk olaya bir gönderme mi bilinmez ama merak edip Elles'in instagram hesabına baktım, aynı gün mini var üzerinde ( Bu iki fotoğraf yani). Kadın, Lourdes'e atıfta bulunmuş, bizim basın uyumuş! Zaten kadın, modellik de yapıyor, epilasyonla çoktan halletmiştir kıl-tüy işini. Madonna'nın kızı da model ama onlarda aile geleneği olabilir bu durum:)
Beni asıl ilgilendiren, bu olayların muhatabı iki erkek olsaydı lafı bile edilmeyecek olması bu konunun. Mahremiyet, temizlik ya da estetikse konu, bunun cinsiyeti olmamalı. Kadın için tu kaka olan, erkek için yiğitliğin şanından kabul ediliyorsa, bu ikiyüzlülüğümüz sorgulanmalı!
KILDAN TÜYDEN MESELELER
Yeni yılın ilk yazısının gündeminin, kıldan tüyden bir şey olacağını ummamıştım :) Madonna'nın model kızı Lourdes Leon, annesiyle çektirdiği yeni yıl fotoğrafında koltuk altı tüylerini de gözler önüne serince, annesinin de benzer pozu hatırlandı, o da ayıplandı, yadırgandı, bazılarınca da cesur bulundu.
Üstüne Türkiye'de Almanya'dan ithal oyuncu Wilma Elles, bacak traşını unuttuğu için uzun ve yırtmaçsız eteğini giydiğini vurguladı. Bunu eşinin yanında söylediği için, "gaf" olarak nitelendi bu açıklama. Malum eşin de (imam nikahlı idiydiler bildiğim, eş yok yani ortada yasal olarak!) gözleri büyümüş açıklama sırasında. Basının yalancısıyım :)
Şimdi ikincisi ilk olaya bir gönderme mi bilinmez ama merak edip Elles'in instagram hesabına baktım, aynı gün mini var üzerinde ( Bu iki fotoğraf yani). Kadın, Lourdes'e atıfta bulunmuş, bizim basın uyumuş! Zaten kadın, modellik de yapıyor, epilasyonla çoktan halletmiştir kıl-tüy işini. Madonna'nın kızı da model ama onlarda aile geleneği olabilir bu durum:)
Beni asıl ilgilendiren, bu olayların muhatabı iki erkek olsaydı lafı bile edilmeyecek olması bu konunun. Mahremiyet, temizlik ya da estetikse konu, bunun cinsiyeti olmamalı. Kadın için tu kaka olan, erkek için yiğitliğin şanından kabul ediliyorsa, bu ikiyüzlülüğümüz sorgulanmalı!
Üstüne Türkiye'de Almanya'dan ithal oyuncu Wilma Elles, bacak traşını unuttuğu için uzun ve yırtmaçsız eteğini giydiğini vurguladı. Bunu eşinin yanında söylediği için, "gaf" olarak nitelendi bu açıklama. Malum eşin de (imam nikahlı idiydiler bildiğim, eş yok yani ortada yasal olarak!) gözleri büyümüş açıklama sırasında. Basının yalancısıyım :)
Şimdi ikincisi ilk olaya bir gönderme mi bilinmez ama merak edip Elles'in instagram hesabına baktım, aynı gün mini var üzerinde ( Bu iki fotoğraf yani). Kadın, Lourdes'e atıfta bulunmuş, bizim basın uyumuş! Zaten kadın, modellik de yapıyor, epilasyonla çoktan halletmiştir kıl-tüy işini. Madonna'nın kızı da model ama onlarda aile geleneği olabilir bu durum:)
Beni asıl ilgilendiren, bu olayların muhatabı iki erkek olsaydı lafı bile edilmeyecek olması bu konunun. Mahremiyet, temizlik ya da estetikse konu, bunun cinsiyeti olmamalı. Kadın için tu kaka olan, erkek için yiğitliğin şanından kabul ediliyorsa, bu ikiyüzlülüğümüz sorgulanmalı!
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)